Chris Jericho-Biografia

Imię i Nazwisko : Christopher Keith Irvine


Data i Miejsce Urodzenia : 9 Listopada 1970r. Manhasset, New York


Wzrost : 178 cm


Waga : 103 kg


Trenowany przez : Ed Langley, Katsuji Adachi, Keith Hart, Stu Hart


Debiut : 2 październik, 1990

Christopher Keith „Chris” Irvine (urodzony 9 listopada, 1970 r.) lepiej znany jako Chris Jericho jest profesjonalnym kanadyjskim wrestlerem urodzonym w Stanach Zjednoczonych. Chris jest także aktorem, muzykiem rockowym oraz gospodarzem radiowym oraz telewizyjnym. Obecnie Chris ma podpisany kontrakt z World Wrestling Entertainment. Jericho występuje w brandzie Raw. Chris jest też znany z występów w World Championship Wrestling oraz Extreme Championship Wrestling oraz z niezależnej sceny wrestlingu w takich krajach jak Meksyk, Japonia, Kanada.

Chris jest pierwszym w historii Undisputed Championem w WWE. Chris także może pochwalić się rekordową ilością zdobycia pasa Intercontinental. Jericho posiadał ten tytuł 9 razy. Jericho jest 6-krotnym mistrzem wagi ciężkiej. Chris zdobył WCW/World Championship dwukrotnie, WWF Championship jednokrotnie oraz 3-krotnie zdobył World Heavyweight Championship. Chris jest także dziewiątym Triple Crown Championem oraz czwartym Grand Slam Championem. Chris jest pierwszym profesjonalnym zapaśnikiem, który posiadał nagrodę Grand Slam.

Wczesne lata (1990-1996)

Kiedy Chris miał 18 lat dołączył do szkoły wrestlingowej braci Hart. W pierwszym dniu poznał Lance’a Eversa, a w czwartym Lance’a Storma. Ci dwaj są bliskimi przyjaciółmi Chrisa po dzień dzisiejszy. 2 miesiące później Chris był już gotowy aby rozpocząć swój pierwszy pojedynek na scenie niezależnej. W październiku 1990r. zremisował z Stormem. Para ta następnie pracowała jako drużyna tag teamowa pod nazwą „Sudden Impact”. Chris swoje nazwisko „Jericho” wziął z albumu Helloween „Walls of Jericho”.

Jericho, Triple H oraz Storm pracowali dla Tony’ego Condello podczas touru w Północnej Manitoba z takimi gwiazdami jak Adam Copeland(Edge), Jason Reso(Christian) oraz Terry Gerin(Rhino). Jericho i Storm pracowali także w CNWA (Canadian National Wrestling Alliance) oraz CRMW(Canadian Rocky Mountain Wrestling). W 1991 r. Jericho wraz z Stormem rozpoczęli tourne w Japonii dla Frontier Martial-Arts Wrestling, gdzie poznał Ricky’ego Fuji, który także był trenowany przez Stu Harta. Zimą 1992 roku Chris przeniósł się do Meksyku gdzie walczył w najmniejszej w kraju federacji wrestlingu CMLL(Consejo Mundial de Lucha Libre). W CMLL Chris pokonał takich zawodników jak Silver King, Negro Casas oraz Ultimo Dragon podczas dwunasto miesięcznego panowania jako NWA Middleweight Champion, które rozpoczął w grudniu 1993. Jericho szkolił swoje sille także w Japonii w 1994 r., kiedy to występował w Wrestling and Romance(WAR). Chris walczył z takimi wrestlerami jak Gedo oraz Ultimo Dragon, na rzecz którego stracił WAR International Junior Heavyweight Championship. Również w 1994 roku Chris ponownie połączył się z swoim partnerem z CRMW, Stormem w promocji Smoky Mountain Wrestling w Thrillseekers, która należała do Jim’ego Cornette. W grudniu 1995 r. wziął udział w drugim turnieju Super J Cup spod znaku WAR. Chris przegrał z Wild Pegasusem.

Extreme Championship Wrestling (1996)
W 1996 r. dzięki rekomendacji Chrisa Benoita u promotora Paula Heymana, Jericho dostał się do bazującej w Filadelfii federacji Extreme Championship Wrestling. W czerwcu 1996 roku Chris zdobył tytuł ECW World Television Championship. Podczas gdy Chris Jericho wyrabiał swoją renomę walcząc u boku takich wrestlerów jak Taz, Sabu, Rob Van Dam, Cactus Jack, Shane Douglas oraz 2 Cold Scorpio zwrócił na siebie uwagę takiej federacji jak WCW.

World Championship Wrestling (1996-1999)
Cruiserweight Champion (1996-1998)
26 sierpnia 1996 roku Chris po raz pierwszy pojawił się w WCW. 15 września po raz pierwszy pojawił się na pay-per-view w pojedynku przeciwko Chrisowi Benoitowi w Fall Brawl. 28 czerwca 1997 w Los Angeles, Kalifornia Chris Jericho pokonał Syxxa po raz pierwszy zdobywając Cruiserweight Championship. Chris zdobył ten tytuł ponownie w 12 sierpnia 1997 roku pokonując Alexa Wrighta.

Chris zdobył tytuł po raz 3 już jako heel pokonując Reya Mysterio Jr. na Souled Out doprowadzając do poddania walki przez Reya zakładając swój submission – Liontamer. Po walce Jericho zaatakował kolano Mysterio, przez co ten musiał pauzować sześć miesięcy(kayfabe). Następnie Chris miał krótki feud z Juventudem Cuerrera o pas Cruiserweight. Program zakończył się pojedynkiem Title vs. Mask na SuperBrawl VIII. Guerrera przegrał pojedynek, przez co był zmuszony do pożegnania się z maską. Po tej walce Chris otrzymał gimmick kolekcjonera rzeczy charakterystycznych swoich rywali. W ten sposób Jericho zgromadził maskę Guerrera, hawajski dres Prince laukea oraz opaskę na głowę Disco Interno.

Następnie Jericho rozpoczął długi feud z Deanem Malenko, w którym Chris wielokrotnie ogłaszał, że jest lepszym zapaśnikiem niż Dean, jednak nie zamierzał pojedynkować się z nim. Dean jest bardzo dobrym technicznie wrestlerem, przez co miał przydomek „The Man of 1000 Holds”, Jericho nazwał siebie „The Man of 1004 Holds”. 30 marca 1998 roku podczas jednego z epizodów WCW Monady Nitro, po pokonaniu Marty Jannetty’ego, Jericho wyjął długą listę z swoimi 1004 chwytami, które zna i które przeczytał publiczności. Wiele z chwytów były chwytami zmyślonymi lub rożnymi odmianami armbaru. 12 marca 1998 roku podczas WCW Thunder, Malenko pokonał wrestlera ubranego w maskę Juventudy Guerrera. Wrestlerem, który wystąpił w masce był Lenny Lane, który został przekupiony przez Chrisa. Chris odmówił po walce zapłaty Lane’owi co zapoczątkowało krótki feud pomiędzy nimi. Na Uncensored Jericho wreszcie zawalczył przeciwko Malenko i pokonał go. Po tym pojedynku Dean udał się na krótki odpoczynek od wrestlingu. Jericho następnie na ringu pojawił się z portretem Malenko, który poniżył. Tuż przed Slamboree, J.J Villon gdzie miał odbyć się Battle Royal o miano pretendenta do pasa Cruiserweight, który był w posiadaniu Chrisa. Na Slamboree Jericho sam zapowiedział zawodników występujących w pojedynku. Wygrała osoba, która wydawała się być Cyklopem, po tym jak w ringu zostali tylko on i Juventud Guerrera. Juventud uścisnął rękę przeciwnika, po czym sam się wyeliminował wyskakując poza ring. Jak się okazało Cyklopem okazał się powracający Malenko. Dean pokonał Jericho, po czym zdobył mistrzostwo cruiserweight. Następnie Jericho nazwał się ofiarą konspiracji. Skończyło się nawet na tym, że Chris krążył po Waszyngtonie z transparentem „conspiracy victim”. Doprowadziło to do faktu, że Dean zvakantował tytuł i na The Great American Bash doszło do pojedynku pomiędzy Chrisem a Deanem o ten pas. Nowym mistrzem został Chris, gdyż Malenko został zdyskwalifikowany po uderzeniu krzesłem przeciwnika. Następnego dnia Dean został zawieszony za swoje czyny.

Na Bash At the Beach powrócił Rey Mysterio, który pokonał Jericho w No Disqualification Matchu po interwencji wciąż zawieszonego Malenko. Jericho odzyskał tytuł mistrza Cruiserweight następnej nocy, gdy zainterweniował podczas wręczania mistrzostwa Rey’owi. Ostatecznie Jericho stracił tytuł na rzecz Juventudy Guerrera w walce na Road Wild, gdzie sędzią specjalnym był Dean Malenko.

World Television Champion oraz wyjazd (1998-1999)

10 sierpnia Jericho pokonał Stevie Raya zdobywając World Television Championship. Krótko po tym wydarzeniu Jericho wielokrotnie wywoływał mistrza wagi ciężkiej Goldberga próbując w ten sposób rozpocząć feud z World Heavyweight Championem, jednak nigdy nie doszło to do skutku. Jericho nie ukrywa swojego żalu do Erica Bischoffa, Hulka Hogana oraz Goldberga za zablokowanie go w squashu, gdzie przegrał z Goldbergiem. Mówi się, że to zapoczątkowało decyzję Chrisa o opuszczeniu federacji.

30 listopada 1998 Jericho przegrał Television Championship na rzecz Konnana. Na początku 1999 roku Jericho rozpoczął feud z Perry Saturnem. Feud ten obfitował w wiele dziwnych stypulacji jak „loser must wear a dress” na Souled Out, gdzie Jericho pokonał Saturna. Na SuperBrawl IX Jericho oraz Saturn walczyli w „dress” matchu, gdzie Jericho ponownie pokonał Perry’ego. Ostatecznie Saturn pokonał Jericho na Uncensored w Dog Collar matchu.

World Wrestling Federation / Entertainment (1999-2005)
Różne feudy (1999-2000)

30 czerwca Jericho podpisał kontrakt z World Wrestling Federation. Na tygodnie przed debiutem Jericho pojawiał się w programach WWF jako „odliczanie do nowego tysiąclecia”. 9 sierpnia 1999 w Chicago, Illinois podczas proma The Rocka czas dobiegł końca. Jericho wyszedł na arenę jako Y2J. 26 sierpnia 1999 roku Jericho zadebiutował w ringu WWF w pojedynku przeciwko Road Dogg’owi na inauguracyjnej edycji SmackDown!. Chris został zdyskwalifikowany po wykonaniu powerbomba przez stół na swoim przeciwniku.

Przez następne miesiące Jericho miał kilka krótkich feudów z Road Dogg’em, X-Pac’em oraz Kenem Shamrock’em. Jericho w swoim debiucie na PPV przegrał z X-Pac’em przez DQ na Unforgiven. Pierwszy długoterminowy feud Chrisa w WWF to feud o pas IC z Chyna. Po przegranej na Survivor Series, Jericho zdobył pierwszy swój tytuł interkontynentalny pokonując Chyne na Armageddon. Feud z Chyna trwał wiele miesięcy. Zawierał on kontrowersyjną decyzje podczas rewanżu, kiedy to dwóch różnych sędziów wskazało odrębnych zwycięzców pojedynku. W wyniku tej sytuacji stali się współwłaścicielami tego pasa. Na Royal Rumble pas został własnością Y2J’a. Jericho połączył się z Chyna, w rezultacie czego przeszedł face-trun. Wkrótce potem rozpoczął feud z Kurtem Angle i stracił tytuł na rzecz Kurta na No Way Out.

2 kwietnia Jericho wystąpił w Triple Threat matchu przeciwko Chrisowi Benoitowi oraz Kurtowi Angle na WrestleManii 2000. W tym czasie Angle posiadał pas WWE European oraz WWF Intercontinental. Zgodnie z stypulacją pojedynku osoba, która pierwsza pokonała przeciwnika przez pinfall lub submission zdobył pas Interkontynentalny, druga osoba, która uzyskała pinfall lub zmusiła do poddania przeciwnika zdobyła pas European. Benoit spinował Jericho przez co stal się mistrzem IC, następnie Jericho uzyskał pinfall na Benoicie i zdobył pas European. Jericho stracił ten tytuł następnego dnia na rzecz Eddiego Guerrero podczas Raw po tym, gdy został zdradzony przez Chyne, która twierdziła, że nie może się oprzeć Guerrero, po czym wraz z nim przeszła heel turn. 17 kwietnia na Raw, Jericho zdobył pas WWF pokonując Triple H’a. Sędzia Earl Hebner wykonał szybsze liczenie, przez co Jericho spinował HHH’a. Po tej sytuacji Triple H powiedział Hebner’owi, że jeżeli cofnie decyzji nic mu nie zrobi. Earl cofnął decyzje, jednak Triple H bez względu na to zwolnił Hebnera i zaatakował go. Mimo tego iż Jericho uzyskał pinfall na Triple H’u, WWE nie zalicza tego tytułu mistrzowskiego na koncie Jericho. Po tej kontrowersyjnej decyzji Y2J rozpoczął feud z Chrisem Benoitem. 4 maja na SmackDown! Jericho pokonał Benoita i stał się mistrzem IC po raz 3, jednak stracił pas w rewanżu na Raw 4 dni później.

Popularność Jericho wyraźnie skoczyła podczas feudu z Triple H’em i jego żoną (wtedy tylko storylinowo) Stephenie McMahon-Helmsley. Ich feud zakończył się na Fuldy Loaded, kiedy zmierzyli się w pojedynku Last Man Standing. Jericho przegrał z Triple H’em.

Wejście do Main Eventów oraz Undisputed Championship (2001-2002)

Na Royal Rumble 2001 Jericho pokonał Chrisa Benoita w Ladder Matchu i tym sposobem zdobył pas IC po raz czwarty. Na WrestleManii X-Seven, Jericho obronił pas w pojedynku z Williamem Regalem, jednak cztery dni później stracił pas na rzecz Triple H’a.

Na Judgement Day, Jericho wraz z Benoitem wygrali „Tag Team Turmoil” match i zdobyli title shoot na pasy WWF Tag Team Championship, które były w posiadaniu Triple H’a oraz Stone Cold’a następnej nocy na Raw. Benoit oraz Jericho wygrali ten pojedynek i tak oto Chris Jericho stał się pierwszy raz w życiu WWF Tag Team Championem. Drużyna ta po raz pierwszy pasy broniła w Fatal Four-Way Tables, Ladders and Chairs matchu, gdzie Benoit doznał długiej kontuzji wykonując diving headbutt na stół. Benoit był już ułożony na noszach, jednak wrócił do meczu, aby wspiąć się po drabinie i zachować mistrzostwo. Benoit i Jericho stracili pasy na rzecz Dudley Boyz 19 czerwca 2001 roku.

W następnych miesiącach Jericho stał się główną siłą storyline The Invasion, w którym WCW oraz ECW połączyły siły aby przejąć WWF. Jericho pozostał po stronie WWF, mimo wcześniejszych występów w WCW i ECW, tym samym zachowując status face. Jednak wkrótce przeszedł heel turn, po ujawnianiu zazdrości w stosunku do jednego z członków WWF The Rock’a. Rock powtarzał, że Jericho nigdy nie wygrał „the big one”(world championship) i nazwał Chrisa „comedy act”. Jericho zmierzył się z The Rock’em na No Mercy o WCW Championship. Jericho uzyskał miano pretendenta po pokonaniu Rob Van Dam’a. Jericho uzyskał pinfall na Rock’u po wykonaniu nowego finishera Breakdown. Dzień później ustawiono ich po tej samej stronie w walce, gdzie zdobyli pasy WWF Tag Team pokonując Dudley Boyz. Kiedy stracili pasy na rzecz Testa i Bookera T, kontynuowali swój feud. 5 listopada na Raw The Rock pokonał Jericho zdobywając WCW Championship po niespodziewanym roll-up. Po tej walce Jericho zaatakował The Rocka przy pomocy krzesełka co oznaczało pełniejszy heel turn niż w przeciągu ostatnich dwóch lat. Na Survivor Series, interwencja Chrisa kosztowała The Rocka oraz WWF porażkę w walce eliminacyjnej. 9 grudnia na Vengeance, Y2J zmierzył się z The Rock’em oraz Stone Coldem zarówno o pas WWF jak i WCW. Zwycięzca pojedynku stał się pierwszym w historii WWF Undisputed Championem. Chris zdobył ten tytuł i następnie sukcesywnie bronił go na następnych dwóch PPV( przeciwko The Rockowi na Royal Rumble oraz Stone Coldowi na No Way Out).

Jericho stracił tytuł na rzecz Triple H’a w Main Evencie WrestleManii X8. Po tej porażce Chris stał się częścią rosteru SmackDown!, gdzie kontynuował feud z Triple H’em. Na Backlash przyczynił się do straty pasa przez HHH’a. Momentem kulminacyjnym feudu był pojedynek na Judgment Day, gdzie Triple H pokonał Jericho w Hell in a Cell Matchu. Następnie Jericho rozpoczął krótki feud z Edgem. Krótko potem Chris ponownie trafił na Raw, gdzie zdobył pas IC pokonując RVD, następnie 14 października 2002 roku wraz z Christianem zdobył pasy tag team pokonując The Hurricane’a oraz Kane’a.

Drużyna i Feud z Christianem (2002-2004)

Christian i Jericho następnie stracili pasy w fatal four-way elimination matchu, w pojedynku z Dudley Boyz, Booker T oraz Goldust i William Regal oraz Lance Storm podczas Armageddon PPV w 2002 roku.

13 stycznia 2003, Jericho wygrał over-the-top-rope challenge przeciwko Kane’owi, RVD oraz Batiście, dzięki czemu mógł wybrać swój numer wejścia podczas Royal Rumble. Wybrał 2, rozpoczynając Royal Rumble Match wraz z Shawnem Michaelsem, aby udowodnić swoją wyższość nad Michaelsem. Po wejściu Shawna, Jericho wyszedł jako drugi uczestnik RR. Christian, w przebraniu Jericho zainterweniował kiedy prawdziwy Jericho zaatakował Shawna od tyłu. Jericho wyeliminował Michealsa, jednak ten wkrótce uzyskał zemstę, gdyż Test wyeliminował Chrisa. Jericho spędził najwięcej czasu w Royal Rumble matchu z pośród wszystkich uczestników. Jericho jednocześnie feudował z Testem, Michaelsem oraz Jeffem Hardym. Na WrestleManii XIX, Chris zmierzył się z Shawnem, gdzie przegrał. Po walce jednak Jericho wykonał Low Blow na przeciwniku.

Krótko po tym, Jericho rozpoczął rywalizacje z Goldbergiem, która zasilana była sytuacją z WCW, gdzie Goldberg odmawiał walki z Jericho. Podczas pierwszej edycji Highlight Reel, gdzie gościem był Goldberg, Chris skarżył się, że nikt Goldberga w WWE nie chciał i kontynuował obrażanie go przez następne tygodnie. 12 maja na Raw nieznany przestępca potrącił Goldberga limuzyną. Tydzień późnij Co-Raw Manager Stone Cold Steve Austin przesłuchiwał kilka gwiazd Raw, aby dowiedzieć się kto jest sprawcą wypadku. Wkońcu Lance Storm przyznał się do ataku, po czym Austin ustawił go do walki z Goldbergiem, którą Storm przegrał. Po walce Storm zmuszony przez Goldberga wyznał, że Jericho rozkazał mu potrącić Billa. 26 maja, Goldberg po raz kolejny był gościem Highlight Reel. Jericho czuł, że wszystko co chciał osiągnąć w WWE zrobił i jedyne co mu zostało to pokonanie Goldberga, tak więc wyzwał go do pojedynku. Na Bad Blood, Goldberg pokonał Y2J’a. Jericho miał także krótki feud z Kevinem Nashem. Jericho pokonał go 18 sierpnia na Raw w pojedynku hair vs. hair.

Później, w 2003 roku, Jericho rozpoczął romans z Trish Stratus, podczas gdy jego tag team partner Christian rozpoczął romans z Litą. Cała sytuacja jednak okazała się zakładem pomiędzy Y2J’em a Captainem Charismą. Trish dowiedziała się o całej sytuacji, co spowodowało zerwanie związku. Następnie Chris pozornie czuł się źle wykorzystując Trish. Pomógł jej uratować się z pod rąk Kane’a, po czym przeszedł face turn. Stratus zaakceptowała propozycje bycia przyjaciółmi. Po tym jak Christian założył Walls of Jericho na Stratus w pojedynku przeciwko niej, Jericho szukał zemsty, która doprowadziła do pojedynku na WrestleManii XX. Po „przypadkowym” uderzeniu Trish w Chrisa (myśląc, że to Christian) Captain Charisma wykorzystał sytuacje i wykonując roll-up uzyskał pinfall. Po walce Stratus obróciła się od Chrisa, co doprowadziło do Handicap matchu na Backlash, gdzie Chris wygrał.

Jericho na Unforgiven zdobył swój siódmy tytuł mistrza IC pokonując Christiana w Ladder Matchu. Pas stał się vacantujący, po tym jak Edge doznał kontuzji i mistrzostwo zostało mu zabrane. Run Chrisa był krótki, gdyż przegrał na Taboo Tuesday z Sheltonem Benjaminem, który został wybrany przez widzów do bycia przeciwnikiem Jericho.

Zdobycie World Title i Wyjazd(2005)

Jericho w drużynie z Randy Ortonem, Chrisem Benoitem oraz Mavenem walczyli z Triple H’em, Batistą, Edgem oraz Snitskym na Survivor Series. Stypulacja walki była taka, że każdy z członków wygranej drużyny stanie się generalnym menadżerem Raw na tydzień. Drużyna Chrisa wygrała tak więc Jericho mógł się stać General Managerem na jeden dzień. Chris podczas swojego panowania pozbawił Triple H’a tytułu mistrza wagi ciężkiej, ponieważ Triple Threat o pas tydzień wcześniej zakończył się remisem. Na New Year’s Revolution, Jericho zmierzył się w Elimination Chamber matchu o vacantujący World Heavyweight Championship z Triple H’em, Chrisem Benoitem, Batistą, Randy Ortonem oraz Edgem. Sędzią specjalnym pojedynku był Shawn Michaels. Jericho rozpoczął pojedynek z Benoitem. Chris został wyeliminowany przez Batistę.

Na WrestleManii 21, Jericho wystąpił w pierwszym pojedynku rodzaju Money in the Bank ladder match. Jericho zaproponował pojedynek tego rodzaju i zmierzył się w nim z Benjaminem, Chrisem Benoitem, Kanem, Christianem, Edgem. Jericho przegrał, ponieważ Edge ściągnął walizkę. Na Backlash, Jericho zmierzył się z Sheltonem Benjaminem o pas interkontynentalny, ale przegrał. 12 czerwca 2005 roku, Jericho walczył na ECW One Night Stand przeciwko Lance’owi Stormowi. Jericho użył swojego gimmicku „Lionheart”, a nie bardziej znanego gimmicku „Y2J”. Jericho przegrał pojedynek po interwencji Jasona i Justina Credible. Storm po interwencji uzyskał pinfall.

Później w czerwcu, Jericho stał się heelem po raz 3 odwracając się od WWE Championa Johna Ceny. Jericho przegrał Triple Threat o pas WWE na Vengeance z Christianem i Johnem Ceną, Feud kontynuował się przez lato, gdzie Jericho przegrał z Ceną w championship matchu na SummerSlam. Następnego dnia na Raw, Jericho walczył z Johnem w rewanżu w pojedynku o stypulacji „You’re fired” match. Cena ponownie wygrał, a GM Raw Eric Bischoff zwolnił Jericho, który został wyprowadzony z areny przez ochronę(kayfabe).

Powrót do WWE (2007-aktualnie)
Bycie Facem(2007-2008)

24 września 2007 roku pojawiło się marketingowe video odnośnie powrotu Jericho w stylu kodu Matrix. Najbardziej widocznymi kodami wideo były „Save Us” oraz „2nd Doming”. Powrót telewizyjny Chrisa odbył się 19 listopada 2007 roku, podczas Raw, kiedy Chris przerwał wypowiedź Ortona. Jericho jako swoje zamiary ogłosił chęć odzyskania pasa WWE oraz ochronienia(„save”) publiczności WWE przed Ortonem. Jericho tym razem posiadał krótkie włosy i odgrywał swój gimmick Y2J’a, po raz kolejny stając się facem. 26 listopada podczas Raw Jericho pokonał Santino Marellę wykonując na nim swój nowy finisher zwany Codebreaker. Na Armageddon wystąpił w pojedynku z Ortonem o pas WWE. Jericho pokonał Randy Ortona przez dyskwalifikacje po interwencji Johna „Bradshaw” Layfielda(JBL). Jednak tym sposobem Orton zatrzymał tytuł. Jericho rozpoczął feud z JBL’em i spotkał się z nim na Royal Rumble. Jericho został zdyskwalifikowany po uderzeniu przeciwnika krzesłem. Na No Way Out, Jericho zmierzył się w czwartym pojedynku rodzaju Elimination Chamber. Y2J jako przeciwników miał Triple H’a, Shawna Michaelsa, JBL’a, Umagę oraz Jeffa Hardy’ego. Został wyeliminowany jako 3, kiedy to został spinowany przez Jeffa po otrzymaniu Sweet Chin Music od Shawna Michaelsa. 10 marca na Raw, Jericho pokonał Jeffa Hardy’ego, tym samym zdobywając Intercontinental Championship po raz ósmy.

Heel Turn oraz Zmiany Brandu (2008-aktualnie)
9 czerwca na Raw, Jericho przeszedł heel turn atakując Shawna Michaelsa podczas swojego show The Highlight Reel. Odczucia były takie, że fani cheerowali Michaelsowi mimo tego, że robił złe rzeczy, nie zwracając uwagi na Jericho, który zachowywał się prawidłowo. W związku z tym Jericho pchnął Michaelsa w „Jeritron 6000” podczas segmentu z swoim show kontuzjując oko HBK’a. Na Night of Champions, Jericho stracił pas IC na rzecz Kofiego Kingstona, po udanym rozproszeniu Y2J’a przez Shawna Michaelsa. Jericho poprowadził ostateczną edycję The Highlight Reel 28 czerwca na Raw( Segment powrócił na SmackDown 12 marca 2010 roku).

Następnie spotkali się na The Great American Bash, gdzie Chris wygrał po ataku na rozcięte oko Shawna. Michaels następnie ogłosił, że z powodu uszkodzenia oka musi przejść na emeryture, ale Jericho zaatakował jego żonę Rebeccę, co doprowadziło do pojedynku „Unsanctioned matchu” na Unforgiven, gdzie Jericho przegrał. W Main Evencie, Jericho w zastępstwie wystąpił w Championship Scramble i zdobył World Heavyweight Championship pokonując mistrza CM Punka. Następnie Jericho sukcesywnie obronił pasa przeciwko HBK’owi w ladder matchu na No Mercy. Na Cyber Sudany, Jericho przegrał tytuł na rzecz Batisty, sędzią specjalnym pojedynku był Stone Cold. Osiem dni później na 3 godzinnej edycji Raw, Jericho pokonał Batistę odzyskując tytuł w Steel Cage matchu. Jericho posiadał tytuł aż do Survivor Series 2008, gdzie przegrał z powracającym Johnem Ceną. 8 grudnia na Raw, zdobył nagrodę Slammy jako Superstar of the Year (zawodnik roku).

12 stycznia, 2009 na Raw, Wiceprezydent WWE Stephenie McMahon zwolniła (kayfabe) Chrisa. Tydzień później, Stephenie wynajęła Jericho po przeproszeniu jej i fanów. W następnym tygodniu, Jericho zakwalifikował się do World Heavyweight Championship Elimination Chamber matchu na No Way Out po pokonaniu CM Punka. Na PPV, Chris rozpoczął walkę z Reyem Mysterio i przetrwał do finałowej trójki. Wyeliminował Mike Knoxa i pomógł wyeliminować Kane’a oraz mistrza Johna Cenę. Mysterio spinował Jericho po kontrze Walls of Jericho. Jericho rozpoczął feud z gwiazdą filmu „The Wrestler” Mickey Rourke oraz z czteroma WWE Hall of Famerami – Ric Flair, Roddy Piper, Jimmy Snuka oraz Ricky Steamboat. Jericho wygrał elimination match na WrestleManii XXV przeciwko Snuce, Steamboatowi oraz Piperowi. Następnie Jericho wdał się w bójkę z Flairem i zakończył ją Codebreakerem. Następnie wyzwał Mickey Rourke, który był obecny przy ringu podczas eventu. Rourke (kayfabe) znokautował Jericho po uderzeniu lewym sierpowym w podbródek Chrisa.

13 kwietnia podczas Raw, Jericho został przedraftowany na SmackDown. Na Backlash Jericho pokonał Ricky’ego Steamboata. W swoim powrocie na SmackDown, Chris zmierzył się w fatal-four-way elimination matchu przeciwko Kane’owi, Jeffowi Hardy’emu oraz Rey’owi Mysterio. Mysterio wykonał 619 na Jericho, po czym wykonał seated senton i próbował spinować Chrisa. Jericho jednak rzucił krzesłem w Mysterio i został zdyskwalifikowany. To wydarzenie wywołało feud pomiędzy tymi zawodnikami. Na Judgment Day, Mysterio spinował Jericho po 619, tym samym broniąc pas IC. Na Extreme Rules, Jericho pokonał Rey’a w No Holds Barred matchu zdobywając tytuł interkontynentalny po raz dziewiąty. Na The Bash, Y2J stracił tytuł na rzecz Mysterio. Następnie na tym PPV zdobył Unified Tag Team Championship wraz z swoim partnerem Edgem.

Krótko później, Edge doznał kontuzji, jednak Chris w swoim kontrakcie miał zapisane, że w razie kontuzji Edge’a może wybrać sobie nowego tag team partnera, tym samym nie tracąc pasów. Na Night of Champions, Jericho jako partnera wybrał Big Showa. Drużyna Jerishow obroniła pasy pokonując Cody Rhodesa i Teda DiBiase. Jako zunifikowany mistrz tag teamów, Jericho mógł pojawiać się na każdym z brandów – Raw, SmackDown, ECW.

Po 140 dniowym posiadaniu pasów Jeri-Show stracili pasy na rzecz DX podczas gali PPV TLC w Tables, Ladders and Chairs matchu. Dzień później w rewanżu DX doprowadzili do DQ siebie, tym samym broniąc tytuły i pozbywając się Chrisa Jericho z Raw. Kilka tygodni później DX wreszcie zmierzyło się z Jericho i Big Showem w prawdziwym rewanżu. DX ponownie wygrało, tym samym Jericho nie mógł legalnie pojawiać się na Raw. 11 stycznia na Raw, Jericho dostał kolejną szansę na pojedynek, którego stypulacją było, że jeżeli wygra będzie mógł pojawiać się na Raw. Partnerem Chrisa był Mike Tyson, który odwrócił się od DX na WrestleManii XIV. Tyson jednak tym razem odwrócił się od Jericho nokautując go, po czym Shaw Michaels uzyskał pinfall wygrywając tag team match pomiędzy Tysonem i Jericho a D-Generation X. Na Royal Rumble, Jericho wyszedł z numerem 28, lecz został wyeliminowany przez powracającego Edge’a.

Na Elimination Chamber, Jericho wygrał pas World Heavyweight w Elimination Chamber matchu pinując The Undertakera po interwencji Shawna Michaelsa. Następnego dnia na Raw, Edge zapowiedział, że na WrestleManii XXVI zmierzy się z Chrisem o pas wagi ciężkiej, wykorzystując swój title shoot zdobyty na Royal Rumble. Przez następnym miesiąc trwała wymiana ciosów pomiędzy tymi zawodnikami, raz Edge zdołał wykonać spear, a raz Jericho wykonał Codebreaker lub uderzył Rated R Superstara pasem. Na WrestleManii XXVI, Jericho zachował pas wagi ciężkiej pokonując Edge’a. Po walce jednak Edge wykonał spear na Jericho na stole komentatorskim przelatując przez barykadę obok. 2 Kwietnia na SmackDown, Jack Swagger wykorzystał swój Money in the Bank kontrakt pokonując Chrisa po wcześniejszym spearze Edge’a na Y2J’u. Następnie GM SmackDown wymierzył pojedynek o miano pretendenta pomiędzy Edgem a Jericho. Pojedynek zakończył się double count-outem. Później na SmackDown, Jericho zmierzył się w Triple Threat Matchu z Edgem i Swaggerem o pas, jednak Jack zachował swój tytuł. Na Extreme Rules, Jericho zmierzył się z Edgem z Steel Cage Matchu. Chris przegrał ten pojedynek. Następnego dnia na Raw, Jericho został przedraftowany na Raw, gdzie dogadał się z The Mizem, jako, że obydwaj byli partnerami Big Showa w niedalekiej przyszłości i obydwaj podczas draftu zostali znokautowani przez niego. Jericho zapewnił swojej drużynie title shoot na Over the Limit pokonując David Hart Smitha. Na Over the Limit Jericho i The Miz przegrali z The Hart Dynasty, po czym ich drogi się rozeszły. Miesiąc później, Jericho przegrał z Evanem Bournem na WWE Fatal 4-Way. Następnego dnia Jericho żądał rewanżu kładąc swoją karierę na szali. Chris wygrał ten pojedynek.


Mistrzostwa i Nagrody

* Canadian Rocky Mountain Wrestling
o CRMW Heavyweight Championship (1 raz)
o CRMW North American Tag Team Championship (2 razy) – with Lance Storm

* Consejo Mundial de Lucha Libre
o NWA World Middleweight Championship (1 raz)

* Extreme Championship Wrestling
o ECW World Television Championship (1 raz)

* Pro Wrestling Illustrated
o PWI Powrót roku (2008)
o PWI Feud roku (2008) z Shawnem Michaelsem
o PWI Najbardziej Znienawidzony Wrestler Roku (2002, 2008)
o PWI drugie miejsce w rankingu 500 najlepszym single wrestlerów w 2009 roku

* World Championship Wrestling
o WCW Cruiserweight Championship (4 razy)
o WCW World Television Championship (1 raz)

* World Wrestling Federation / World Wrestling Entertainment
o WWF Championship (1 raz)
o World Heavyweight Championship (3 razy)
o WCW Championship (2 raz)
o WWF/E Intercontinental Championship (9 razy)
o WWF/E World Tag Team Championship (4 razy) – z Chris Benoit (1), The Rock (1), Christian (1) i Edge / The Big Show (1)
o WWE Tag Team Championship (1 raz) – z Edge / The Big Show (1)
o WWF European Championship (1 raz)
o WWF Hardcore Championship (1 raz)
o Slammy Award dla Zawodnika Roku (2008)
o Slammy Award dla Tag Teamu Roku (2009) – z The Big Show
o Ninth Triple Crown Champion
o Fourth Grand Slam Champion

* Wrestle Association "R"
o WAR International Junior Heavyweight Championship (1 raz)
o WAR International Junior Heavyweight Tag Team Championship (1 raz) – z Gedo

* World Wrestling Association
o WWA World Tag Team Championship (1 raz) – z El Dandy

* Wrestling Observer Newsletter
o Najlepszy w wywiadach (2003, 2008, 2009)
o Feud Roku (2008) z Shawn Michaels
o Pojedynek Roku (2008) z Shawn Michaels w Ladder match na No Mercy 5 Października
o Najbardziej Niedoceniony Zawodnik (1999, 2000)
o Ulubiony Zawodnik Czytelników (1999)
o Zawodnik Roku (2008, 2009)

Ulubione Akcje

* Finishing moves
o Breakdown (Full nelson facebuster)– 2001–2002
o Codebreaker (Double knee facebreaker, sometimes while springboarding)– 2007–present
o Lionsault (Springboard moonsault)
o Walls of Jericho (Elevated Boston crab sometimes with a knee to the opponent's back or neck)

* Signature moves
o Backbreaker submission
o Backhand chop
o Double underhook transitioned into either a backbreaker or a powerbomb
o Diving European uppercut
o Flashback (Sleeper slam, sometimes to an oncoming opponent)
o Flying forearm smash
o Jericho Spike (Hurricanrana)
o Missile dropkick
o One-handed bulldog
o Running back elbow, sometimes while performing a corkscrew
o Multiple suplex variations
+ German
+ Gutwrench
+ Tiger
+ Vertical
o Schoolboy
o Scoop slam
o Spinning wheel kick
o Springboard dropkick to an opponent on the ring apron
o Springboard plancha
o Standing, leg-feed, or running enzuigiri
o Stepping on the opponent's chest with one foot in a pinning attempt, with theatrics
o Triple powerbomb usually to a lighter opponent

Menadżerzy

* Curtis Hughes
* Ralphus
* Stephanie McMahon
* Trish Stratus
* Christian
* Lance Cade

Przydomki

* "Y2J"(Used as a parody of Y2K; originally "The Y2J Problem" upon his WWF debut, it was shortened to just Y2J)
* "The Ayatollah of Rock 'n' Rolla"
* "Lionheart"
* "The King of the World"
* "The Real Face of SmackDown"
* "The Best In The World At What He Does"
* "The Mental Mastermind"
* "The First Undisputed Champion"
* "The Man of 1004 Holds"

Entrance Themy

* "Rock America" by Danger Danger (SMW)
* "Thunder Kiss '65" by White Zombie (WAR)
* "Soul-Crusher" by White Zombie (ECW)
* "Electric Head, Pt. 2 (The Ecstasy)" by White Zombie (ECW)
* "The Days of My Life" (WCW) (The instrumental version of a production song)
* "California Sun" (WCW)
* "One Crazed Anarchist" by Grunge City from the Aircraft Music Library(A generic instrumental of "Even Flow" by Pearl Jam) (WCW)
* "King of My World" performed by Saliva and composed by Jim Johnston (WWE; 2002)
* "Don't You Wish You Were Me?" by Fozzy (WWE; 2005)
* "Break The Walls Down" performed by Adam Morenoff and composed by Jim Johnston and Adam Morenoff (WWF/E)
* "Crank the Walls Down" by Maylene & The Sons of Disaster(Used while teaming with The Big Show)