sobota, 27 sierpnia 2011
piątek, 26 sierpnia 2011
News
REY MYSTERIO KONTUZJOWANY
Rey Mysterio kontuzjowany. Czeka na operacje
Rey Mysterio miał już w swojej karierze wiele kontuzji. Wielokrotnie niespodziewanie musiał rezygnować z dalszej kariery na rzecz powrotu do zdrowia po poważnych operacjach. Podczas ostatniego Raw los znów zadecydował, iż Mysterio nie zawalczy o tytuł Mistrza WWE.
WWE: Jak bardzo Alberto Del Rio wpłynął na Twoją karierę?
Rey Mysterio: Wypłynął już na mój tryb życia, na moją karierę i na moje życie osobiste. Zmuszenie kogoś takiego jak ja do odejścia z ringu jest czymś okropnym. Jestem świadomy ryzyka jakim niesie ze sobą bycie WWE Superstar lecz nigdy nie próbowałbym kogoś celowo kontuzjować.
WWE: Del Rio był dumny z tego co zrobił i powiedział, iż zrobiłby to ponownie. Jak to skomentujesz?
Rey Mysterio: Obecnie wydaje mu się, że jest niepokonany i nie do zatrzymania. Chwilę po zostaniu Mistrzem WWE pokonał mnie w walce w moim rodzimym mieście. Wtedy wykorzystał sytuację i skontuzjował mnie. Trudno mi to zrozumieć gdyż jest on człowiekiem bogatym, lecz wyraźnie czegoś mu brakuje. Muszę powrócić do formy i jak najszybciej powrócić na ring.
WWE: Czy jeśli wtedy Alberto Del Rio wciąż będzie posiadaczem tytułu w walce dążyć będziesz do jego przejęcia czy tylko do zemsty?
Rey Mysterio: Staram się odłożyć zemstę na bok. Skupiam się na tym co dla mnie ważne, dla moich fanów, rodziny... a tym jest tytuł Mistrza WWE. Najpierw więc odbiorę mu go. Dopiero potem wyładuję na nim swój gniew.
WWE: Alberto uważa teraz iż gdy Ciebie nie ma, on jest "latynoskim bohaterem" dla fanów WWE. Co o tym myślisz?
Rey Mysterio: Może próbować być bohaterem, lecz ja nigdy tak nie myślałem przez długie lata kariery. Nie można tak siebie nazwać. Fani WWE sami o tym decydują i dopóki oni tak nie stwierdzą, słowa Del Rio nic nie znaczą.
Rey Mysterio miał już w swojej karierze wiele kontuzji. Wielokrotnie niespodziewanie musiał rezygnować z dalszej kariery na rzecz powrotu do zdrowia po poważnych operacjach. Podczas ostatniego Raw los znów zadecydował, iż Mysterio nie zawalczy o tytuł Mistrza WWE.
WWE: Jak bardzo Alberto Del Rio wpłynął na Twoją karierę?
Rey Mysterio: Wypłynął już na mój tryb życia, na moją karierę i na moje życie osobiste. Zmuszenie kogoś takiego jak ja do odejścia z ringu jest czymś okropnym. Jestem świadomy ryzyka jakim niesie ze sobą bycie WWE Superstar lecz nigdy nie próbowałbym kogoś celowo kontuzjować.
WWE: Del Rio był dumny z tego co zrobił i powiedział, iż zrobiłby to ponownie. Jak to skomentujesz?
Rey Mysterio: Obecnie wydaje mu się, że jest niepokonany i nie do zatrzymania. Chwilę po zostaniu Mistrzem WWE pokonał mnie w walce w moim rodzimym mieście. Wtedy wykorzystał sytuację i skontuzjował mnie. Trudno mi to zrozumieć gdyż jest on człowiekiem bogatym, lecz wyraźnie czegoś mu brakuje. Muszę powrócić do formy i jak najszybciej powrócić na ring.
WWE: Czy jeśli wtedy Alberto Del Rio wciąż będzie posiadaczem tytułu w walce dążyć będziesz do jego przejęcia czy tylko do zemsty?
Rey Mysterio: Staram się odłożyć zemstę na bok. Skupiam się na tym co dla mnie ważne, dla moich fanów, rodziny... a tym jest tytuł Mistrza WWE. Najpierw więc odbiorę mu go. Dopiero potem wyładuję na nim swój gniew.
WWE: Alberto uważa teraz iż gdy Ciebie nie ma, on jest "latynoskim bohaterem" dla fanów WWE. Co o tym myślisz?
Rey Mysterio: Może próbować być bohaterem, lecz ja nigdy tak nie myślałem przez długie lata kariery. Nie można tak siebie nazwać. Fani WWE sami o tym decydują i dopóki oni tak nie stwierdzą, słowa Del Rio nic nie znaczą.
czwartek, 25 sierpnia 2011
Imie i Nazwisko: Stuart "Stu" Alexander Bennett
Data i miejsce urodzenia: 10 Sierpień 1980r. Preston, Anglia
Wzrost: 196 cm
Waga: 120 kg
Trenerzy: Joe Richie, Al Snow
Debiut: Czerwiec 2004
Debiut
Bennett trenowany był przez Jona Richiego i Al Snowa. W profesjonalnym wrestlingu zadebiutował czerwca 2004 roku w Battle Royal na NWA Hammerlock Wrestling pod pseudonimem "Stu Sanders". Sanders występował również na licznych imprezach Dropkixx Wrestling. Został też mistrzem Dropkixx IWC European Heavyweight.
World Wrestling Entertainment
W listopadzie 2007 podpisał kontrakt z World Wrestling Entertainment (WWE). Zaczął jednak w Ohio Valley Wrestling (OVW) pod pseudonimem Stu Sanders, gdzie pokonał w dark matchu Ace Steela. Później stworzył tag team z Paulem Burchillem i kontynuowali serie walk z Major Brothers. 2 stycznia 2008 Sanders i Burchill pokonali Colta Cabanę i Charlesa Evansa zdobywając pasy Southern Tag Team Championship. Po dwóch miesiącach przegrali walkę o tytuł na rzecz Los Locos (Ramón and Raúl) w four-way matchu z The Insurgency (Ali and Omar Akbar) oraz The Mobile Homers (Ted McNaler and Adam Revolver). Później Sanders podpisał kontrakt z Florida Championship Wrestling (FCW).
6 Maja 2008 roku, Sanders razem z Drewem McIntyrem pokonali The Puerto Rican Nightmares (Eddie Colón i Eric Peret) i zdobyli FCW Florida Tag Team Championship. Tytuł stracili 17 lipca 2008 roku. Kilka miesięcy później Sanders zmienił swój pseudonim na Lawrence Knight. W sierpniu 2009 roku zmienił swoją nazwę na Wade Barrett którą ma do dziś.
NXT
16 lutego 2010 roku zadebiutował w NXT. Jego mentorem został Chris Jericho. 23 lutego Barrett stał przy ringu gdzie jego mentor Chris Jericho pokonał Daniela Bryana. Wade zadebiutował w walce na NXT pokonując Daniela Bryana. 13 kwietnia wygrał on zadanie na NXT "talk the talk" pozyskując własny entrace theme. 11 Maja znów pokonał Daniela Bryana w zadaniu "first place in the Pros Poll". 1 czerwca wygrał pierwszą edycje NXT pokonując w finale Davida Ontuge i Justina Gabriela.
RAW
7 czerwca 2010 roku na Raw interweniował w walce wieczoru pomiędzy Johnem Ceną a CM Punkiem. Zaatakował on razem z członkami pierwszego sezony NXT Straight Edge Society, komentatorów i konferansjerów a później znęcali się nad Johnem Ceną. Wade Barrett został dodany do rosteru RAW.
1. Finishing moves:
* Forward Fireman's Carry Slam - 2010–present
* Spinebuster
2. Signature moves:
* Big Boot
* European Uppercut
* Powerbomb
3. Managers:
* Byron Saxton
* Chris Jericho
4. Nicknames:
* "The Pinnacle" Stu Sanders
5. Entrance themes:
* "Wild & Young" by American Bang (Oficjalny theme wszystkich NXT Rookies)
Tytuły:
1. Dropkixx:
* Dropkixx IWC European Heavyweight Championship (1 time)[1]
2. Florida Championship Wrestling:
* FCW Florida Tag Team Championship (1 raz) – z Drewem McIntyrem
3. Ohio Valley Wrestling:
* OVW Southern Tag Team Championship (1 raz) – z Paulem Burchillem
4.World Wrestling Entertainment:
* Zwyciężca NXT (pierwszy sezon)
Data i miejsce urodzenia: 10 Sierpień 1980r. Preston, Anglia
Wzrost: 196 cm
Waga: 120 kg
Trenerzy: Joe Richie, Al Snow
Debiut: Czerwiec 2004
Debiut
Bennett trenowany był przez Jona Richiego i Al Snowa. W profesjonalnym wrestlingu zadebiutował czerwca 2004 roku w Battle Royal na NWA Hammerlock Wrestling pod pseudonimem "Stu Sanders". Sanders występował również na licznych imprezach Dropkixx Wrestling. Został też mistrzem Dropkixx IWC European Heavyweight.
World Wrestling Entertainment
W listopadzie 2007 podpisał kontrakt z World Wrestling Entertainment (WWE). Zaczął jednak w Ohio Valley Wrestling (OVW) pod pseudonimem Stu Sanders, gdzie pokonał w dark matchu Ace Steela. Później stworzył tag team z Paulem Burchillem i kontynuowali serie walk z Major Brothers. 2 stycznia 2008 Sanders i Burchill pokonali Colta Cabanę i Charlesa Evansa zdobywając pasy Southern Tag Team Championship. Po dwóch miesiącach przegrali walkę o tytuł na rzecz Los Locos (Ramón and Raúl) w four-way matchu z The Insurgency (Ali and Omar Akbar) oraz The Mobile Homers (Ted McNaler and Adam Revolver). Później Sanders podpisał kontrakt z Florida Championship Wrestling (FCW).
6 Maja 2008 roku, Sanders razem z Drewem McIntyrem pokonali The Puerto Rican Nightmares (Eddie Colón i Eric Peret) i zdobyli FCW Florida Tag Team Championship. Tytuł stracili 17 lipca 2008 roku. Kilka miesięcy później Sanders zmienił swój pseudonim na Lawrence Knight. W sierpniu 2009 roku zmienił swoją nazwę na Wade Barrett którą ma do dziś.
NXT
16 lutego 2010 roku zadebiutował w NXT. Jego mentorem został Chris Jericho. 23 lutego Barrett stał przy ringu gdzie jego mentor Chris Jericho pokonał Daniela Bryana. Wade zadebiutował w walce na NXT pokonując Daniela Bryana. 13 kwietnia wygrał on zadanie na NXT "talk the talk" pozyskując własny entrace theme. 11 Maja znów pokonał Daniela Bryana w zadaniu "first place in the Pros Poll". 1 czerwca wygrał pierwszą edycje NXT pokonując w finale Davida Ontuge i Justina Gabriela.
RAW
7 czerwca 2010 roku na Raw interweniował w walce wieczoru pomiędzy Johnem Ceną a CM Punkiem. Zaatakował on razem z członkami pierwszego sezony NXT Straight Edge Society, komentatorów i konferansjerów a później znęcali się nad Johnem Ceną. Wade Barrett został dodany do rosteru RAW.
1. Finishing moves:
* Forward Fireman's Carry Slam - 2010–present
* Spinebuster
2. Signature moves:
* Big Boot
* European Uppercut
* Powerbomb
3. Managers:
* Byron Saxton
* Chris Jericho
4. Nicknames:
* "The Pinnacle" Stu Sanders
5. Entrance themes:
* "Wild & Young" by American Bang (Oficjalny theme wszystkich NXT Rookies)
Tytuły:
1. Dropkixx:
* Dropkixx IWC European Heavyweight Championship (1 time)[1]
2. Florida Championship Wrestling:
* FCW Florida Tag Team Championship (1 raz) – z Drewem McIntyrem
3. Ohio Valley Wrestling:
* OVW Southern Tag Team Championship (1 raz) – z Paulem Burchillem
4.World Wrestling Entertainment:
* Zwyciężca NXT (pierwszy sezon)
Imię i Nazwisko : Anthony Carelli
Data i Miejsce Urodzenia : 14 marca 1979r. Mississauga, Ontario, Canada
Wzrost : 178 cm
Waga : 103 kg
Trenowany przez : OVW
Debiut : 2004 rok
Anthony Carelli (urodzony 14 marca 1979r.) jest profesjonalnym kanadyjskim wrestlerem, lepiej znany z swojego ringowego imienia w WWE jako Santino Marella. Obecnie Santino należy do brandu Raw. Podczas pobytu w WWE, Santino może zaliczyć na swoje konto dwukrotne mistrzostwo interkontynentalne.
Przed Wrestlingiem
Carelli to włosko-kanadyjski zawodnik, urodził się w Mississauga, Ontario. Był zawodnikiem MMA w Japonii na kilka lat zanim przeprowadził się do USA w Maju 2005 roku aby uczyć się zawodu profesjonalnego wrestlera.
Kariera Wrestlerska
Ohio Valley Wrestling
W Stanach Zjednoczonych Santino rozpoczął prace w Ohio Valley Wrestling(OVW), która była rozwojówką World Wrestling Entertainment(WWE). Kiedy dołączył do OVW otrzymał imię ringowe Johnny Geo Basco. Został wmieszany w słynny incydent z bookerem oraz współwłaścicielem kompanii Jimem Cornettem. Po storyline, gdzie miał bać się Boogeymana, ten śmiał się. Cornette krzyczał na niego i spoliczkował go, przez co późnij został usunięty z stanowiska bookera OVW oraz WWE.
Miejsce Cornette’a zajął Paul Heyman, który ringowe imię Carelli zamienił na Boris Alexiev, dając mu gimmick rosyjskiego fightera. Jako Alexiev zadebiutował 12 kwietnia 2006 roku z managerem u boku, którym był Mr. Strongko. W tym gimmicku Carelli blokowany był jako fighter, który dominował swoich przeciwników używając stiffowych uderzeń oraz submissionowego stylu wrestlingowego. Carelli pokonał w 10 sekund takiego wrestlera jak Dewey. Następnie 11 sierpnia 2006 roku podpisał kontrakt rozwojowy z WWE i kontynuował pracę dla OVW.
24 stycznia 2007 roku, Alexiev został zabookowany do otrzymania Television Championship po pokonaniu Mike Kruela, który oryginalnie miał bronić tytułu przeciwko Eddiemu Kravenowi. Alexiev oddał tytuł 7 lutego Kruelowi, ale odzyskał go 14 marca pokonując Kruela w rewanżu. Jego drugi reign trwał tylko trzy dni, ponieważ 17 marca przegrał z Shawnem Spearsem. Miesiąc później Carelli został przywołany do głównego rosteru.
World Wrestling Entertainment (2007-aktualnie)
Debiut(2007)
16 kwietnia 2007 roku zadebiutował w głównym rosterze podczas WWE Raw w Mediolanie, we Włoszech jako fan nazwany Santino Marella. Marella w swoim debiucie pokonał Umage w No Holds Barred matchu zdobywając pas Interkontynentalny po interwencji Bobby’ego Lashley’a. Nazwisko Marella pochodzi od prawdziwego nazwiska WWE Hall of Famera Grilla Monsoona, którego prawdziwe nazwisko to Robert Marella. Następnego dnia na WWE.com pojawił się profil Marelli z fikcyjnymi danymi, które mówiły, że jest on Włochem, który przeprowadził się do Kanady jako dziecko i wraca do Włoch kilka razy w roku aby odwiedzić swoją rodzinę.
Krótko po zdobyciu tytułu, Santino rozpoczął rywalizację o pas z Chrisem Masterem, podczas której doszło do pierwszej obrony pasa przez Marellę. Santino posiadał pas przez 3 miesiące, po czym stracił go 2 lipca na rzecz Umagi. Jednak 24 czerwca na Vengeance : Night of Champions PPV zdołał obronić tytuł przeciwko Umadze, gdyż ten został zdyskwalifikowany, ponieważ nie posłuchał się do wskazówek sędziego i nadal obijał Marellę.
Po porażce charakter Marelli stał się coraz bardziej nikczemny, był przedstawiany jako zaborczy i zazdrosny o swoją dziewczynę WWE Divę Maria. Przez kilka tygodniu występowali razem w serii segmentów na Raw, wliczając w tym dwa mini teleturnieje prowadzone przez GM Raw Williama Regala, podczas którego emerytowany wrestler Ron Simmons wygrał randkę z Marią, co nie zadowoliło Santino. W tym samym czasie Santino rozpoczął kampanię, w której naśmiewał się z produkcji WWE, filmu The Condemned, który niedługo miał został wydany na DVD. Główną rolę w tym filmie odgrywał Stone Cold, w związku z czym on został wplątany w kampanię Carelliego. Po pewnym czasie doszło do konfrontacji Steve’a z Santino pod koniec której Stone Cold wykonał swoją firmową akcję Stone Cold Stunner na Marelli. Następnie oblał zarówno Santino jak i Marię piwem z ciężarówki Budweisera. Następnie Santino imitował catchphrase’y Stone Colda używając przy tym swojej słabej wymowy języka angielskiego, co nadało jego postaci zabarwienia humorystycznego.
Po krótkim programie z Jerry Lawlerem, został połączony w tag team z Carlito. W tym samym czasie Maria została wybrana do pozowania w Playboy’u, co WWE wykorzystało jako część kolejnego stroyline’u. Santino próbował namówić Marię do odrzucenia tego pomysłu, jednak ta skutecznie je odrzucało, co spowodowało także koniec ich związku. Na WrestleManii XXIV Maria została wybrana do „Playboy BunnyMania Lumberjack match”, gdzie Santino zainterweniował lecz został uderzony przez Jerry’ego Lawlera, a następnie otrzymał clothesline od znanego celebryty – Snoop Dooga. Dzień po WrestleManii feud Marii z Marellą dobiegł końca. Następnie Marella i Carlito rozpoczęli program z mistrzami World Tag Team Hardcore Hollym oraz Cody Rhodesem. W pojedynku o pasy pojawił się Roddy Piper, który odwrócił uwagę Marelli, przez co ten został spinowany i zaprzepaścił szansę na mistrzostwo dla swojej drużyny. Cała ta sytuacja zapoczątkowała feud pomiędzy Santino a Piperem.
Glamarella (2008-2009)
14 czerwca 2008 roku podczas Raw, Santino rzucił wyzwanie do pojedynku dla każdej gwiazdy z rosteru Raw. Propozycję przyjęła Beth Phoenix, która pokonała Marellę. Angle był kontynuowany tydzień później, kiedy to Marella przegrał z powracającym D’Lo Brownem. Po walce doszło do pocałunku pomiędzy Marellą a Phoenix, co wzbudziło zdziwienie. W następnych tygodniach Marella oraz Beth zaczęli występować razem pod nazwą „Glamarella”, z połączenia nickname’u Beth „Glamazon” oraz nazwiska Santino „Marella”. Na SummerSlam, Marella zdobył pas IC po raz drugi, kiedy w drużynie z Phoenix pokonali mistrz IC Kofiego Kingstona oraz WWE Women’s Champion Mickie James. Beth uzyskała pinfall na Mickie, po wykonaniu Glam Slam i zgodnie z stypulacją pojedynku drużyna Glamarella przejęła obydwa tytuły.
Na początku 2009 roku, Marella wystąpił w Royal Rumble z numerem 28. Santino został wyeliminowany przez Kane’a po 1.9 sekundy, stanowiąc rekord najkrótszego pobytu w Royal Rumble matchu. W połowie 2009 roku tag team Glamarella rozpadł się.
Santina Marella(2009)
Santino wygrał 25-Diva Battle Royal na WrestleManii XXV będąc przebranym jako Santina. Marella wygrywając battle royal uzyskał tytuł „Miss WrestleMania”. 18 Maja na Raw Santino, a raczej Santina straciłą tytuł Miss WrestleManii na rzecz Vickie Guerrero. Marella chciał zwrotu swojego tytułu z racji, ze na Extreme Rules pokonał w Handicap matchu Vickie i Chavo Guerrero w Hog Pen Matchu, jednak 22 czerwca na Raw nowy właściciel WWE (kayfabe) Donald Trump zwolnił Santinę, co zakończyło storyline z „Miss WrestleManii”
Powrót do pojedynczych występów (2009-aktualnie)
Na WrestleManii XXVI Marella wziął udział w 26-man battle royal, który wygrał Yoshi Tatsu. Walka ta była dark matchem tej gali. Wkrótce potem Marella próbował namówić Vladimira Kozlova do założenia tag teamu, jednak ten odrzucił jego ofertę. 31 maja na Raw, w mixed tag team matchu, Kozlov zainterweniował co dało Marelli zwycięstwo. Marella także zmierzył się z Kozlovem w dance-off challenge podczas edycji Raw Viewer’s Choice siódmego czerwca 2010 roku. Niespodziewanie to Kozlov wygrał potyczkę. W następnym tygodniu Marella zmierzył się z Regalem w singles matchu z Kozlovem jako sędzią specjalnym. Marella wygrał pojedynek, po szybkim odliczeniu przeciwnika przez Kozlova.
Mistrzostwa i Nagrody
* Ohio Valley Wrestling
o OVW Television Championship (2 razy)
* Pro Wrestling Illustrated
o PWI zajął 91 miejsce w rankingu 500 najlepszym singles wrestlerów w 2008 roku
* World Wrestling Entertainment
o WWE Intercontinental Championship (2 razy)
o Miss WrestleMania (2 razy, obecnie)
* Wrestling Observer Newsletter
o Najlepszy Gimmick (2007, 2008)
Ulubione Akcje
* Finishing moves
o As Santino Marella
+ Diving headbutt while saluting – 2008–aktualnie
+ Cobra (Throat thrust after making adjusting bends to his arm)
+ Snap swinging neckbreaker – 2007–2008
o As Boris Alexiev
+ Triangle choke
* Signature moves
o Jawbreaker
o Roll-up
o Running headbutt drop
o STO
Przydomki
* "The Milan Miracle"
* "The Irremovable Object"
Managerzy
o Mr. Strongko
o Maria
Entrance Themy
* "Anvil of Crom" by Basil Poledouris (As Boris Alexiev)
* "La Vittoria è Mia (Victory Is Mine)" by Jim Johnston
Data i Miejsce Urodzenia : 14 marca 1979r. Mississauga, Ontario, Canada
Wzrost : 178 cm
Waga : 103 kg
Trenowany przez : OVW
Debiut : 2004 rok
Anthony Carelli (urodzony 14 marca 1979r.) jest profesjonalnym kanadyjskim wrestlerem, lepiej znany z swojego ringowego imienia w WWE jako Santino Marella. Obecnie Santino należy do brandu Raw. Podczas pobytu w WWE, Santino może zaliczyć na swoje konto dwukrotne mistrzostwo interkontynentalne.
Przed Wrestlingiem
Carelli to włosko-kanadyjski zawodnik, urodził się w Mississauga, Ontario. Był zawodnikiem MMA w Japonii na kilka lat zanim przeprowadził się do USA w Maju 2005 roku aby uczyć się zawodu profesjonalnego wrestlera.
Kariera Wrestlerska
Ohio Valley Wrestling
W Stanach Zjednoczonych Santino rozpoczął prace w Ohio Valley Wrestling(OVW), która była rozwojówką World Wrestling Entertainment(WWE). Kiedy dołączył do OVW otrzymał imię ringowe Johnny Geo Basco. Został wmieszany w słynny incydent z bookerem oraz współwłaścicielem kompanii Jimem Cornettem. Po storyline, gdzie miał bać się Boogeymana, ten śmiał się. Cornette krzyczał na niego i spoliczkował go, przez co późnij został usunięty z stanowiska bookera OVW oraz WWE.
Miejsce Cornette’a zajął Paul Heyman, który ringowe imię Carelli zamienił na Boris Alexiev, dając mu gimmick rosyjskiego fightera. Jako Alexiev zadebiutował 12 kwietnia 2006 roku z managerem u boku, którym był Mr. Strongko. W tym gimmicku Carelli blokowany był jako fighter, który dominował swoich przeciwników używając stiffowych uderzeń oraz submissionowego stylu wrestlingowego. Carelli pokonał w 10 sekund takiego wrestlera jak Dewey. Następnie 11 sierpnia 2006 roku podpisał kontrakt rozwojowy z WWE i kontynuował pracę dla OVW.
24 stycznia 2007 roku, Alexiev został zabookowany do otrzymania Television Championship po pokonaniu Mike Kruela, który oryginalnie miał bronić tytułu przeciwko Eddiemu Kravenowi. Alexiev oddał tytuł 7 lutego Kruelowi, ale odzyskał go 14 marca pokonując Kruela w rewanżu. Jego drugi reign trwał tylko trzy dni, ponieważ 17 marca przegrał z Shawnem Spearsem. Miesiąc później Carelli został przywołany do głównego rosteru.
World Wrestling Entertainment (2007-aktualnie)
Debiut(2007)
16 kwietnia 2007 roku zadebiutował w głównym rosterze podczas WWE Raw w Mediolanie, we Włoszech jako fan nazwany Santino Marella. Marella w swoim debiucie pokonał Umage w No Holds Barred matchu zdobywając pas Interkontynentalny po interwencji Bobby’ego Lashley’a. Nazwisko Marella pochodzi od prawdziwego nazwiska WWE Hall of Famera Grilla Monsoona, którego prawdziwe nazwisko to Robert Marella. Następnego dnia na WWE.com pojawił się profil Marelli z fikcyjnymi danymi, które mówiły, że jest on Włochem, który przeprowadził się do Kanady jako dziecko i wraca do Włoch kilka razy w roku aby odwiedzić swoją rodzinę.
Krótko po zdobyciu tytułu, Santino rozpoczął rywalizację o pas z Chrisem Masterem, podczas której doszło do pierwszej obrony pasa przez Marellę. Santino posiadał pas przez 3 miesiące, po czym stracił go 2 lipca na rzecz Umagi. Jednak 24 czerwca na Vengeance : Night of Champions PPV zdołał obronić tytuł przeciwko Umadze, gdyż ten został zdyskwalifikowany, ponieważ nie posłuchał się do wskazówek sędziego i nadal obijał Marellę.
Po porażce charakter Marelli stał się coraz bardziej nikczemny, był przedstawiany jako zaborczy i zazdrosny o swoją dziewczynę WWE Divę Maria. Przez kilka tygodniu występowali razem w serii segmentów na Raw, wliczając w tym dwa mini teleturnieje prowadzone przez GM Raw Williama Regala, podczas którego emerytowany wrestler Ron Simmons wygrał randkę z Marią, co nie zadowoliło Santino. W tym samym czasie Santino rozpoczął kampanię, w której naśmiewał się z produkcji WWE, filmu The Condemned, który niedługo miał został wydany na DVD. Główną rolę w tym filmie odgrywał Stone Cold, w związku z czym on został wplątany w kampanię Carelliego. Po pewnym czasie doszło do konfrontacji Steve’a z Santino pod koniec której Stone Cold wykonał swoją firmową akcję Stone Cold Stunner na Marelli. Następnie oblał zarówno Santino jak i Marię piwem z ciężarówki Budweisera. Następnie Santino imitował catchphrase’y Stone Colda używając przy tym swojej słabej wymowy języka angielskiego, co nadało jego postaci zabarwienia humorystycznego.
Po krótkim programie z Jerry Lawlerem, został połączony w tag team z Carlito. W tym samym czasie Maria została wybrana do pozowania w Playboy’u, co WWE wykorzystało jako część kolejnego stroyline’u. Santino próbował namówić Marię do odrzucenia tego pomysłu, jednak ta skutecznie je odrzucało, co spowodowało także koniec ich związku. Na WrestleManii XXIV Maria została wybrana do „Playboy BunnyMania Lumberjack match”, gdzie Santino zainterweniował lecz został uderzony przez Jerry’ego Lawlera, a następnie otrzymał clothesline od znanego celebryty – Snoop Dooga. Dzień po WrestleManii feud Marii z Marellą dobiegł końca. Następnie Marella i Carlito rozpoczęli program z mistrzami World Tag Team Hardcore Hollym oraz Cody Rhodesem. W pojedynku o pasy pojawił się Roddy Piper, który odwrócił uwagę Marelli, przez co ten został spinowany i zaprzepaścił szansę na mistrzostwo dla swojej drużyny. Cała ta sytuacja zapoczątkowała feud pomiędzy Santino a Piperem.
Glamarella (2008-2009)
14 czerwca 2008 roku podczas Raw, Santino rzucił wyzwanie do pojedynku dla każdej gwiazdy z rosteru Raw. Propozycję przyjęła Beth Phoenix, która pokonała Marellę. Angle był kontynuowany tydzień później, kiedy to Marella przegrał z powracającym D’Lo Brownem. Po walce doszło do pocałunku pomiędzy Marellą a Phoenix, co wzbudziło zdziwienie. W następnych tygodniach Marella oraz Beth zaczęli występować razem pod nazwą „Glamarella”, z połączenia nickname’u Beth „Glamazon” oraz nazwiska Santino „Marella”. Na SummerSlam, Marella zdobył pas IC po raz drugi, kiedy w drużynie z Phoenix pokonali mistrz IC Kofiego Kingstona oraz WWE Women’s Champion Mickie James. Beth uzyskała pinfall na Mickie, po wykonaniu Glam Slam i zgodnie z stypulacją pojedynku drużyna Glamarella przejęła obydwa tytuły.
Na początku 2009 roku, Marella wystąpił w Royal Rumble z numerem 28. Santino został wyeliminowany przez Kane’a po 1.9 sekundy, stanowiąc rekord najkrótszego pobytu w Royal Rumble matchu. W połowie 2009 roku tag team Glamarella rozpadł się.
Santina Marella(2009)
Santino wygrał 25-Diva Battle Royal na WrestleManii XXV będąc przebranym jako Santina. Marella wygrywając battle royal uzyskał tytuł „Miss WrestleMania”. 18 Maja na Raw Santino, a raczej Santina straciłą tytuł Miss WrestleManii na rzecz Vickie Guerrero. Marella chciał zwrotu swojego tytułu z racji, ze na Extreme Rules pokonał w Handicap matchu Vickie i Chavo Guerrero w Hog Pen Matchu, jednak 22 czerwca na Raw nowy właściciel WWE (kayfabe) Donald Trump zwolnił Santinę, co zakończyło storyline z „Miss WrestleManii”
Powrót do pojedynczych występów (2009-aktualnie)
Na WrestleManii XXVI Marella wziął udział w 26-man battle royal, który wygrał Yoshi Tatsu. Walka ta była dark matchem tej gali. Wkrótce potem Marella próbował namówić Vladimira Kozlova do założenia tag teamu, jednak ten odrzucił jego ofertę. 31 maja na Raw, w mixed tag team matchu, Kozlov zainterweniował co dało Marelli zwycięstwo. Marella także zmierzył się z Kozlovem w dance-off challenge podczas edycji Raw Viewer’s Choice siódmego czerwca 2010 roku. Niespodziewanie to Kozlov wygrał potyczkę. W następnym tygodniu Marella zmierzył się z Regalem w singles matchu z Kozlovem jako sędzią specjalnym. Marella wygrał pojedynek, po szybkim odliczeniu przeciwnika przez Kozlova.
Mistrzostwa i Nagrody
* Ohio Valley Wrestling
o OVW Television Championship (2 razy)
* Pro Wrestling Illustrated
o PWI zajął 91 miejsce w rankingu 500 najlepszym singles wrestlerów w 2008 roku
* World Wrestling Entertainment
o WWE Intercontinental Championship (2 razy)
o Miss WrestleMania (2 razy, obecnie)
* Wrestling Observer Newsletter
o Najlepszy Gimmick (2007, 2008)
Ulubione Akcje
* Finishing moves
o As Santino Marella
+ Diving headbutt while saluting – 2008–aktualnie
+ Cobra (Throat thrust after making adjusting bends to his arm)
+ Snap swinging neckbreaker – 2007–2008
o As Boris Alexiev
+ Triangle choke
* Signature moves
o Jawbreaker
o Roll-up
o Running headbutt drop
o STO
Przydomki
* "The Milan Miracle"
* "The Irremovable Object"
Managerzy
o Mr. Strongko
o Maria
Entrance Themy
* "Anvil of Crom" by Basil Poledouris (As Boris Alexiev)
* "La Vittoria è Mia (Victory Is Mine)" by Jim Johnston
Chris Jericho-Biografia
Imię i Nazwisko : Christopher Keith Irvine
Data i Miejsce Urodzenia : 9 Listopada 1970r. Manhasset, New York
Wzrost : 178 cm
Waga : 103 kg
Trenowany przez : Ed Langley, Katsuji Adachi, Keith Hart, Stu Hart
Debiut : 2 październik, 1990
Christopher Keith „Chris” Irvine (urodzony 9 listopada, 1970 r.) lepiej znany jako Chris Jericho jest profesjonalnym kanadyjskim wrestlerem urodzonym w Stanach Zjednoczonych. Chris jest także aktorem, muzykiem rockowym oraz gospodarzem radiowym oraz telewizyjnym. Obecnie Chris ma podpisany kontrakt z World Wrestling Entertainment. Jericho występuje w brandzie Raw. Chris jest też znany z występów w World Championship Wrestling oraz Extreme Championship Wrestling oraz z niezależnej sceny wrestlingu w takich krajach jak Meksyk, Japonia, Kanada.
Chris jest pierwszym w historii Undisputed Championem w WWE. Chris także może pochwalić się rekordową ilością zdobycia pasa Intercontinental. Jericho posiadał ten tytuł 9 razy. Jericho jest 6-krotnym mistrzem wagi ciężkiej. Chris zdobył WCW/World Championship dwukrotnie, WWF Championship jednokrotnie oraz 3-krotnie zdobył World Heavyweight Championship. Chris jest także dziewiątym Triple Crown Championem oraz czwartym Grand Slam Championem. Chris jest pierwszym profesjonalnym zapaśnikiem, który posiadał nagrodę Grand Slam.
Wczesne lata (1990-1996)
Kiedy Chris miał 18 lat dołączył do szkoły wrestlingowej braci Hart. W pierwszym dniu poznał Lance’a Eversa, a w czwartym Lance’a Storma. Ci dwaj są bliskimi przyjaciółmi Chrisa po dzień dzisiejszy. 2 miesiące później Chris był już gotowy aby rozpocząć swój pierwszy pojedynek na scenie niezależnej. W październiku 1990r. zremisował z Stormem. Para ta następnie pracowała jako drużyna tag teamowa pod nazwą „Sudden Impact”. Chris swoje nazwisko „Jericho” wziął z albumu Helloween „Walls of Jericho”.
Jericho, Triple H oraz Storm pracowali dla Tony’ego Condello podczas touru w Północnej Manitoba z takimi gwiazdami jak Adam Copeland(Edge), Jason Reso(Christian) oraz Terry Gerin(Rhino). Jericho i Storm pracowali także w CNWA (Canadian National Wrestling Alliance) oraz CRMW(Canadian Rocky Mountain Wrestling). W 1991 r. Jericho wraz z Stormem rozpoczęli tourne w Japonii dla Frontier Martial-Arts Wrestling, gdzie poznał Ricky’ego Fuji, który także był trenowany przez Stu Harta. Zimą 1992 roku Chris przeniósł się do Meksyku gdzie walczył w najmniejszej w kraju federacji wrestlingu CMLL(Consejo Mundial de Lucha Libre). W CMLL Chris pokonał takich zawodników jak Silver King, Negro Casas oraz Ultimo Dragon podczas dwunasto miesięcznego panowania jako NWA Middleweight Champion, które rozpoczął w grudniu 1993. Jericho szkolił swoje sille także w Japonii w 1994 r., kiedy to występował w Wrestling and Romance(WAR). Chris walczył z takimi wrestlerami jak Gedo oraz Ultimo Dragon, na rzecz którego stracił WAR International Junior Heavyweight Championship. Również w 1994 roku Chris ponownie połączył się z swoim partnerem z CRMW, Stormem w promocji Smoky Mountain Wrestling w Thrillseekers, która należała do Jim’ego Cornette. W grudniu 1995 r. wziął udział w drugim turnieju Super J Cup spod znaku WAR. Chris przegrał z Wild Pegasusem.
Extreme Championship Wrestling (1996)
W 1996 r. dzięki rekomendacji Chrisa Benoita u promotora Paula Heymana, Jericho dostał się do bazującej w Filadelfii federacji Extreme Championship Wrestling. W czerwcu 1996 roku Chris zdobył tytuł ECW World Television Championship. Podczas gdy Chris Jericho wyrabiał swoją renomę walcząc u boku takich wrestlerów jak Taz, Sabu, Rob Van Dam, Cactus Jack, Shane Douglas oraz 2 Cold Scorpio zwrócił na siebie uwagę takiej federacji jak WCW.
World Championship Wrestling (1996-1999)
Cruiserweight Champion (1996-1998)
26 sierpnia 1996 roku Chris po raz pierwszy pojawił się w WCW. 15 września po raz pierwszy pojawił się na pay-per-view w pojedynku przeciwko Chrisowi Benoitowi w Fall Brawl. 28 czerwca 1997 w Los Angeles, Kalifornia Chris Jericho pokonał Syxxa po raz pierwszy zdobywając Cruiserweight Championship. Chris zdobył ten tytuł ponownie w 12 sierpnia 1997 roku pokonując Alexa Wrighta.
Chris zdobył tytuł po raz 3 już jako heel pokonując Reya Mysterio Jr. na Souled Out doprowadzając do poddania walki przez Reya zakładając swój submission – Liontamer. Po walce Jericho zaatakował kolano Mysterio, przez co ten musiał pauzować sześć miesięcy(kayfabe). Następnie Chris miał krótki feud z Juventudem Cuerrera o pas Cruiserweight. Program zakończył się pojedynkiem Title vs. Mask na SuperBrawl VIII. Guerrera przegrał pojedynek, przez co był zmuszony do pożegnania się z maską. Po tej walce Chris otrzymał gimmick kolekcjonera rzeczy charakterystycznych swoich rywali. W ten sposób Jericho zgromadził maskę Guerrera, hawajski dres Prince laukea oraz opaskę na głowę Disco Interno.
Następnie Jericho rozpoczął długi feud z Deanem Malenko, w którym Chris wielokrotnie ogłaszał, że jest lepszym zapaśnikiem niż Dean, jednak nie zamierzał pojedynkować się z nim. Dean jest bardzo dobrym technicznie wrestlerem, przez co miał przydomek „The Man of 1000 Holds”, Jericho nazwał siebie „The Man of 1004 Holds”. 30 marca 1998 roku podczas jednego z epizodów WCW Monady Nitro, po pokonaniu Marty Jannetty’ego, Jericho wyjął długą listę z swoimi 1004 chwytami, które zna i które przeczytał publiczności. Wiele z chwytów były chwytami zmyślonymi lub rożnymi odmianami armbaru. 12 marca 1998 roku podczas WCW Thunder, Malenko pokonał wrestlera ubranego w maskę Juventudy Guerrera. Wrestlerem, który wystąpił w masce był Lenny Lane, który został przekupiony przez Chrisa. Chris odmówił po walce zapłaty Lane’owi co zapoczątkowało krótki feud pomiędzy nimi. Na Uncensored Jericho wreszcie zawalczył przeciwko Malenko i pokonał go. Po tym pojedynku Dean udał się na krótki odpoczynek od wrestlingu. Jericho następnie na ringu pojawił się z portretem Malenko, który poniżył. Tuż przed Slamboree, J.J Villon gdzie miał odbyć się Battle Royal o miano pretendenta do pasa Cruiserweight, który był w posiadaniu Chrisa. Na Slamboree Jericho sam zapowiedział zawodników występujących w pojedynku. Wygrała osoba, która wydawała się być Cyklopem, po tym jak w ringu zostali tylko on i Juventud Guerrera. Juventud uścisnął rękę przeciwnika, po czym sam się wyeliminował wyskakując poza ring. Jak się okazało Cyklopem okazał się powracający Malenko. Dean pokonał Jericho, po czym zdobył mistrzostwo cruiserweight. Następnie Jericho nazwał się ofiarą konspiracji. Skończyło się nawet na tym, że Chris krążył po Waszyngtonie z transparentem „conspiracy victim”. Doprowadziło to do faktu, że Dean zvakantował tytuł i na The Great American Bash doszło do pojedynku pomiędzy Chrisem a Deanem o ten pas. Nowym mistrzem został Chris, gdyż Malenko został zdyskwalifikowany po uderzeniu krzesłem przeciwnika. Następnego dnia Dean został zawieszony za swoje czyny.
Na Bash At the Beach powrócił Rey Mysterio, który pokonał Jericho w No Disqualification Matchu po interwencji wciąż zawieszonego Malenko. Jericho odzyskał tytuł mistrza Cruiserweight następnej nocy, gdy zainterweniował podczas wręczania mistrzostwa Rey’owi. Ostatecznie Jericho stracił tytuł na rzecz Juventudy Guerrera w walce na Road Wild, gdzie sędzią specjalnym był Dean Malenko.
World Television Champion oraz wyjazd (1998-1999)
10 sierpnia Jericho pokonał Stevie Raya zdobywając World Television Championship. Krótko po tym wydarzeniu Jericho wielokrotnie wywoływał mistrza wagi ciężkiej Goldberga próbując w ten sposób rozpocząć feud z World Heavyweight Championem, jednak nigdy nie doszło to do skutku. Jericho nie ukrywa swojego żalu do Erica Bischoffa, Hulka Hogana oraz Goldberga za zablokowanie go w squashu, gdzie przegrał z Goldbergiem. Mówi się, że to zapoczątkowało decyzję Chrisa o opuszczeniu federacji.
30 listopada 1998 Jericho przegrał Television Championship na rzecz Konnana. Na początku 1999 roku Jericho rozpoczął feud z Perry Saturnem. Feud ten obfitował w wiele dziwnych stypulacji jak „loser must wear a dress” na Souled Out, gdzie Jericho pokonał Saturna. Na SuperBrawl IX Jericho oraz Saturn walczyli w „dress” matchu, gdzie Jericho ponownie pokonał Perry’ego. Ostatecznie Saturn pokonał Jericho na Uncensored w Dog Collar matchu.
World Wrestling Federation / Entertainment (1999-2005)
Różne feudy (1999-2000)
30 czerwca Jericho podpisał kontrakt z World Wrestling Federation. Na tygodnie przed debiutem Jericho pojawiał się w programach WWF jako „odliczanie do nowego tysiąclecia”. 9 sierpnia 1999 w Chicago, Illinois podczas proma The Rocka czas dobiegł końca. Jericho wyszedł na arenę jako Y2J. 26 sierpnia 1999 roku Jericho zadebiutował w ringu WWF w pojedynku przeciwko Road Dogg’owi na inauguracyjnej edycji SmackDown!. Chris został zdyskwalifikowany po wykonaniu powerbomba przez stół na swoim przeciwniku.
Przez następne miesiące Jericho miał kilka krótkich feudów z Road Dogg’em, X-Pac’em oraz Kenem Shamrock’em. Jericho w swoim debiucie na PPV przegrał z X-Pac’em przez DQ na Unforgiven. Pierwszy długoterminowy feud Chrisa w WWF to feud o pas IC z Chyna. Po przegranej na Survivor Series, Jericho zdobył pierwszy swój tytuł interkontynentalny pokonując Chyne na Armageddon. Feud z Chyna trwał wiele miesięcy. Zawierał on kontrowersyjną decyzje podczas rewanżu, kiedy to dwóch różnych sędziów wskazało odrębnych zwycięzców pojedynku. W wyniku tej sytuacji stali się współwłaścicielami tego pasa. Na Royal Rumble pas został własnością Y2J’a. Jericho połączył się z Chyna, w rezultacie czego przeszedł face-trun. Wkrótce potem rozpoczął feud z Kurtem Angle i stracił tytuł na rzecz Kurta na No Way Out.
2 kwietnia Jericho wystąpił w Triple Threat matchu przeciwko Chrisowi Benoitowi oraz Kurtowi Angle na WrestleManii 2000. W tym czasie Angle posiadał pas WWE European oraz WWF Intercontinental. Zgodnie z stypulacją pojedynku osoba, która pierwsza pokonała przeciwnika przez pinfall lub submission zdobył pas Interkontynentalny, druga osoba, która uzyskała pinfall lub zmusiła do poddania przeciwnika zdobyła pas European. Benoit spinował Jericho przez co stal się mistrzem IC, następnie Jericho uzyskał pinfall na Benoicie i zdobył pas European. Jericho stracił ten tytuł następnego dnia na rzecz Eddiego Guerrero podczas Raw po tym, gdy został zdradzony przez Chyne, która twierdziła, że nie może się oprzeć Guerrero, po czym wraz z nim przeszła heel turn. 17 kwietnia na Raw, Jericho zdobył pas WWF pokonując Triple H’a. Sędzia Earl Hebner wykonał szybsze liczenie, przez co Jericho spinował HHH’a. Po tej sytuacji Triple H powiedział Hebner’owi, że jeżeli cofnie decyzji nic mu nie zrobi. Earl cofnął decyzje, jednak Triple H bez względu na to zwolnił Hebnera i zaatakował go. Mimo tego iż Jericho uzyskał pinfall na Triple H’u, WWE nie zalicza tego tytułu mistrzowskiego na koncie Jericho. Po tej kontrowersyjnej decyzji Y2J rozpoczął feud z Chrisem Benoitem. 4 maja na SmackDown! Jericho pokonał Benoita i stał się mistrzem IC po raz 3, jednak stracił pas w rewanżu na Raw 4 dni później.
Popularność Jericho wyraźnie skoczyła podczas feudu z Triple H’em i jego żoną (wtedy tylko storylinowo) Stephenie McMahon-Helmsley. Ich feud zakończył się na Fuldy Loaded, kiedy zmierzyli się w pojedynku Last Man Standing. Jericho przegrał z Triple H’em.
Wejście do Main Eventów oraz Undisputed Championship (2001-2002)
Na Royal Rumble 2001 Jericho pokonał Chrisa Benoita w Ladder Matchu i tym sposobem zdobył pas IC po raz czwarty. Na WrestleManii X-Seven, Jericho obronił pas w pojedynku z Williamem Regalem, jednak cztery dni później stracił pas na rzecz Triple H’a.
Na Judgement Day, Jericho wraz z Benoitem wygrali „Tag Team Turmoil” match i zdobyli title shoot na pasy WWF Tag Team Championship, które były w posiadaniu Triple H’a oraz Stone Cold’a następnej nocy na Raw. Benoit oraz Jericho wygrali ten pojedynek i tak oto Chris Jericho stał się pierwszy raz w życiu WWF Tag Team Championem. Drużyna ta po raz pierwszy pasy broniła w Fatal Four-Way Tables, Ladders and Chairs matchu, gdzie Benoit doznał długiej kontuzji wykonując diving headbutt na stół. Benoit był już ułożony na noszach, jednak wrócił do meczu, aby wspiąć się po drabinie i zachować mistrzostwo. Benoit i Jericho stracili pasy na rzecz Dudley Boyz 19 czerwca 2001 roku.
W następnych miesiącach Jericho stał się główną siłą storyline The Invasion, w którym WCW oraz ECW połączyły siły aby przejąć WWF. Jericho pozostał po stronie WWF, mimo wcześniejszych występów w WCW i ECW, tym samym zachowując status face. Jednak wkrótce przeszedł heel turn, po ujawnianiu zazdrości w stosunku do jednego z członków WWF The Rock’a. Rock powtarzał, że Jericho nigdy nie wygrał „the big one”(world championship) i nazwał Chrisa „comedy act”. Jericho zmierzył się z The Rock’em na No Mercy o WCW Championship. Jericho uzyskał miano pretendenta po pokonaniu Rob Van Dam’a. Jericho uzyskał pinfall na Rock’u po wykonaniu nowego finishera Breakdown. Dzień później ustawiono ich po tej samej stronie w walce, gdzie zdobyli pasy WWF Tag Team pokonując Dudley Boyz. Kiedy stracili pasy na rzecz Testa i Bookera T, kontynuowali swój feud. 5 listopada na Raw The Rock pokonał Jericho zdobywając WCW Championship po niespodziewanym roll-up. Po tej walce Jericho zaatakował The Rocka przy pomocy krzesełka co oznaczało pełniejszy heel turn niż w przeciągu ostatnich dwóch lat. Na Survivor Series, interwencja Chrisa kosztowała The Rocka oraz WWF porażkę w walce eliminacyjnej. 9 grudnia na Vengeance, Y2J zmierzył się z The Rock’em oraz Stone Coldem zarówno o pas WWF jak i WCW. Zwycięzca pojedynku stał się pierwszym w historii WWF Undisputed Championem. Chris zdobył ten tytuł i następnie sukcesywnie bronił go na następnych dwóch PPV( przeciwko The Rockowi na Royal Rumble oraz Stone Coldowi na No Way Out).
Jericho stracił tytuł na rzecz Triple H’a w Main Evencie WrestleManii X8. Po tej porażce Chris stał się częścią rosteru SmackDown!, gdzie kontynuował feud z Triple H’em. Na Backlash przyczynił się do straty pasa przez HHH’a. Momentem kulminacyjnym feudu był pojedynek na Judgment Day, gdzie Triple H pokonał Jericho w Hell in a Cell Matchu. Następnie Jericho rozpoczął krótki feud z Edgem. Krótko potem Chris ponownie trafił na Raw, gdzie zdobył pas IC pokonując RVD, następnie 14 października 2002 roku wraz z Christianem zdobył pasy tag team pokonując The Hurricane’a oraz Kane’a.
Drużyna i Feud z Christianem (2002-2004)
Christian i Jericho następnie stracili pasy w fatal four-way elimination matchu, w pojedynku z Dudley Boyz, Booker T oraz Goldust i William Regal oraz Lance Storm podczas Armageddon PPV w 2002 roku.
13 stycznia 2003, Jericho wygrał over-the-top-rope challenge przeciwko Kane’owi, RVD oraz Batiście, dzięki czemu mógł wybrać swój numer wejścia podczas Royal Rumble. Wybrał 2, rozpoczynając Royal Rumble Match wraz z Shawnem Michaelsem, aby udowodnić swoją wyższość nad Michaelsem. Po wejściu Shawna, Jericho wyszedł jako drugi uczestnik RR. Christian, w przebraniu Jericho zainterweniował kiedy prawdziwy Jericho zaatakował Shawna od tyłu. Jericho wyeliminował Michealsa, jednak ten wkrótce uzyskał zemstę, gdyż Test wyeliminował Chrisa. Jericho spędził najwięcej czasu w Royal Rumble matchu z pośród wszystkich uczestników. Jericho jednocześnie feudował z Testem, Michaelsem oraz Jeffem Hardym. Na WrestleManii XIX, Chris zmierzył się z Shawnem, gdzie przegrał. Po walce jednak Jericho wykonał Low Blow na przeciwniku.
Krótko po tym, Jericho rozpoczął rywalizacje z Goldbergiem, która zasilana była sytuacją z WCW, gdzie Goldberg odmawiał walki z Jericho. Podczas pierwszej edycji Highlight Reel, gdzie gościem był Goldberg, Chris skarżył się, że nikt Goldberga w WWE nie chciał i kontynuował obrażanie go przez następne tygodnie. 12 maja na Raw nieznany przestępca potrącił Goldberga limuzyną. Tydzień późnij Co-Raw Manager Stone Cold Steve Austin przesłuchiwał kilka gwiazd Raw, aby dowiedzieć się kto jest sprawcą wypadku. Wkońcu Lance Storm przyznał się do ataku, po czym Austin ustawił go do walki z Goldbergiem, którą Storm przegrał. Po walce Storm zmuszony przez Goldberga wyznał, że Jericho rozkazał mu potrącić Billa. 26 maja, Goldberg po raz kolejny był gościem Highlight Reel. Jericho czuł, że wszystko co chciał osiągnąć w WWE zrobił i jedyne co mu zostało to pokonanie Goldberga, tak więc wyzwał go do pojedynku. Na Bad Blood, Goldberg pokonał Y2J’a. Jericho miał także krótki feud z Kevinem Nashem. Jericho pokonał go 18 sierpnia na Raw w pojedynku hair vs. hair.
Później, w 2003 roku, Jericho rozpoczął romans z Trish Stratus, podczas gdy jego tag team partner Christian rozpoczął romans z Litą. Cała sytuacja jednak okazała się zakładem pomiędzy Y2J’em a Captainem Charismą. Trish dowiedziała się o całej sytuacji, co spowodowało zerwanie związku. Następnie Chris pozornie czuł się źle wykorzystując Trish. Pomógł jej uratować się z pod rąk Kane’a, po czym przeszedł face turn. Stratus zaakceptowała propozycje bycia przyjaciółmi. Po tym jak Christian założył Walls of Jericho na Stratus w pojedynku przeciwko niej, Jericho szukał zemsty, która doprowadziła do pojedynku na WrestleManii XX. Po „przypadkowym” uderzeniu Trish w Chrisa (myśląc, że to Christian) Captain Charisma wykorzystał sytuacje i wykonując roll-up uzyskał pinfall. Po walce Stratus obróciła się od Chrisa, co doprowadziło do Handicap matchu na Backlash, gdzie Chris wygrał.
Jericho na Unforgiven zdobył swój siódmy tytuł mistrza IC pokonując Christiana w Ladder Matchu. Pas stał się vacantujący, po tym jak Edge doznał kontuzji i mistrzostwo zostało mu zabrane. Run Chrisa był krótki, gdyż przegrał na Taboo Tuesday z Sheltonem Benjaminem, który został wybrany przez widzów do bycia przeciwnikiem Jericho.
Zdobycie World Title i Wyjazd(2005)
Jericho w drużynie z Randy Ortonem, Chrisem Benoitem oraz Mavenem walczyli z Triple H’em, Batistą, Edgem oraz Snitskym na Survivor Series. Stypulacja walki była taka, że każdy z członków wygranej drużyny stanie się generalnym menadżerem Raw na tydzień. Drużyna Chrisa wygrała tak więc Jericho mógł się stać General Managerem na jeden dzień. Chris podczas swojego panowania pozbawił Triple H’a tytułu mistrza wagi ciężkiej, ponieważ Triple Threat o pas tydzień wcześniej zakończył się remisem. Na New Year’s Revolution, Jericho zmierzył się w Elimination Chamber matchu o vacantujący World Heavyweight Championship z Triple H’em, Chrisem Benoitem, Batistą, Randy Ortonem oraz Edgem. Sędzią specjalnym pojedynku był Shawn Michaels. Jericho rozpoczął pojedynek z Benoitem. Chris został wyeliminowany przez Batistę.
Na WrestleManii 21, Jericho wystąpił w pierwszym pojedynku rodzaju Money in the Bank ladder match. Jericho zaproponował pojedynek tego rodzaju i zmierzył się w nim z Benjaminem, Chrisem Benoitem, Kanem, Christianem, Edgem. Jericho przegrał, ponieważ Edge ściągnął walizkę. Na Backlash, Jericho zmierzył się z Sheltonem Benjaminem o pas interkontynentalny, ale przegrał. 12 czerwca 2005 roku, Jericho walczył na ECW One Night Stand przeciwko Lance’owi Stormowi. Jericho użył swojego gimmicku „Lionheart”, a nie bardziej znanego gimmicku „Y2J”. Jericho przegrał pojedynek po interwencji Jasona i Justina Credible. Storm po interwencji uzyskał pinfall.
Później w czerwcu, Jericho stał się heelem po raz 3 odwracając się od WWE Championa Johna Ceny. Jericho przegrał Triple Threat o pas WWE na Vengeance z Christianem i Johnem Ceną, Feud kontynuował się przez lato, gdzie Jericho przegrał z Ceną w championship matchu na SummerSlam. Następnego dnia na Raw, Jericho walczył z Johnem w rewanżu w pojedynku o stypulacji „You’re fired” match. Cena ponownie wygrał, a GM Raw Eric Bischoff zwolnił Jericho, który został wyprowadzony z areny przez ochronę(kayfabe).
Powrót do WWE (2007-aktualnie)
Bycie Facem(2007-2008)
24 września 2007 roku pojawiło się marketingowe video odnośnie powrotu Jericho w stylu kodu Matrix. Najbardziej widocznymi kodami wideo były „Save Us” oraz „2nd Doming”. Powrót telewizyjny Chrisa odbył się 19 listopada 2007 roku, podczas Raw, kiedy Chris przerwał wypowiedź Ortona. Jericho jako swoje zamiary ogłosił chęć odzyskania pasa WWE oraz ochronienia(„save”) publiczności WWE przed Ortonem. Jericho tym razem posiadał krótkie włosy i odgrywał swój gimmick Y2J’a, po raz kolejny stając się facem. 26 listopada podczas Raw Jericho pokonał Santino Marellę wykonując na nim swój nowy finisher zwany Codebreaker. Na Armageddon wystąpił w pojedynku z Ortonem o pas WWE. Jericho pokonał Randy Ortona przez dyskwalifikacje po interwencji Johna „Bradshaw” Layfielda(JBL). Jednak tym sposobem Orton zatrzymał tytuł. Jericho rozpoczął feud z JBL’em i spotkał się z nim na Royal Rumble. Jericho został zdyskwalifikowany po uderzeniu przeciwnika krzesłem. Na No Way Out, Jericho zmierzył się w czwartym pojedynku rodzaju Elimination Chamber. Y2J jako przeciwników miał Triple H’a, Shawna Michaelsa, JBL’a, Umagę oraz Jeffa Hardy’ego. Został wyeliminowany jako 3, kiedy to został spinowany przez Jeffa po otrzymaniu Sweet Chin Music od Shawna Michaelsa. 10 marca na Raw, Jericho pokonał Jeffa Hardy’ego, tym samym zdobywając Intercontinental Championship po raz ósmy.
Heel Turn oraz Zmiany Brandu (2008-aktualnie)
9 czerwca na Raw, Jericho przeszedł heel turn atakując Shawna Michaelsa podczas swojego show The Highlight Reel. Odczucia były takie, że fani cheerowali Michaelsowi mimo tego, że robił złe rzeczy, nie zwracając uwagi na Jericho, który zachowywał się prawidłowo. W związku z tym Jericho pchnął Michaelsa w „Jeritron 6000” podczas segmentu z swoim show kontuzjując oko HBK’a. Na Night of Champions, Jericho stracił pas IC na rzecz Kofiego Kingstona, po udanym rozproszeniu Y2J’a przez Shawna Michaelsa. Jericho poprowadził ostateczną edycję The Highlight Reel 28 czerwca na Raw( Segment powrócił na SmackDown 12 marca 2010 roku).
Następnie spotkali się na The Great American Bash, gdzie Chris wygrał po ataku na rozcięte oko Shawna. Michaels następnie ogłosił, że z powodu uszkodzenia oka musi przejść na emeryture, ale Jericho zaatakował jego żonę Rebeccę, co doprowadziło do pojedynku „Unsanctioned matchu” na Unforgiven, gdzie Jericho przegrał. W Main Evencie, Jericho w zastępstwie wystąpił w Championship Scramble i zdobył World Heavyweight Championship pokonując mistrza CM Punka. Następnie Jericho sukcesywnie obronił pasa przeciwko HBK’owi w ladder matchu na No Mercy. Na Cyber Sudany, Jericho przegrał tytuł na rzecz Batisty, sędzią specjalnym pojedynku był Stone Cold. Osiem dni później na 3 godzinnej edycji Raw, Jericho pokonał Batistę odzyskując tytuł w Steel Cage matchu. Jericho posiadał tytuł aż do Survivor Series 2008, gdzie przegrał z powracającym Johnem Ceną. 8 grudnia na Raw, zdobył nagrodę Slammy jako Superstar of the Year (zawodnik roku).
12 stycznia, 2009 na Raw, Wiceprezydent WWE Stephenie McMahon zwolniła (kayfabe) Chrisa. Tydzień później, Stephenie wynajęła Jericho po przeproszeniu jej i fanów. W następnym tygodniu, Jericho zakwalifikował się do World Heavyweight Championship Elimination Chamber matchu na No Way Out po pokonaniu CM Punka. Na PPV, Chris rozpoczął walkę z Reyem Mysterio i przetrwał do finałowej trójki. Wyeliminował Mike Knoxa i pomógł wyeliminować Kane’a oraz mistrza Johna Cenę. Mysterio spinował Jericho po kontrze Walls of Jericho. Jericho rozpoczął feud z gwiazdą filmu „The Wrestler” Mickey Rourke oraz z czteroma WWE Hall of Famerami – Ric Flair, Roddy Piper, Jimmy Snuka oraz Ricky Steamboat. Jericho wygrał elimination match na WrestleManii XXV przeciwko Snuce, Steamboatowi oraz Piperowi. Następnie Jericho wdał się w bójkę z Flairem i zakończył ją Codebreakerem. Następnie wyzwał Mickey Rourke, który był obecny przy ringu podczas eventu. Rourke (kayfabe) znokautował Jericho po uderzeniu lewym sierpowym w podbródek Chrisa.
13 kwietnia podczas Raw, Jericho został przedraftowany na SmackDown. Na Backlash Jericho pokonał Ricky’ego Steamboata. W swoim powrocie na SmackDown, Chris zmierzył się w fatal-four-way elimination matchu przeciwko Kane’owi, Jeffowi Hardy’emu oraz Rey’owi Mysterio. Mysterio wykonał 619 na Jericho, po czym wykonał seated senton i próbował spinować Chrisa. Jericho jednak rzucił krzesłem w Mysterio i został zdyskwalifikowany. To wydarzenie wywołało feud pomiędzy tymi zawodnikami. Na Judgment Day, Mysterio spinował Jericho po 619, tym samym broniąc pas IC. Na Extreme Rules, Jericho pokonał Rey’a w No Holds Barred matchu zdobywając tytuł interkontynentalny po raz dziewiąty. Na The Bash, Y2J stracił tytuł na rzecz Mysterio. Następnie na tym PPV zdobył Unified Tag Team Championship wraz z swoim partnerem Edgem.
Krótko później, Edge doznał kontuzji, jednak Chris w swoim kontrakcie miał zapisane, że w razie kontuzji Edge’a może wybrać sobie nowego tag team partnera, tym samym nie tracąc pasów. Na Night of Champions, Jericho jako partnera wybrał Big Showa. Drużyna Jerishow obroniła pasy pokonując Cody Rhodesa i Teda DiBiase. Jako zunifikowany mistrz tag teamów, Jericho mógł pojawiać się na każdym z brandów – Raw, SmackDown, ECW.
Po 140 dniowym posiadaniu pasów Jeri-Show stracili pasy na rzecz DX podczas gali PPV TLC w Tables, Ladders and Chairs matchu. Dzień później w rewanżu DX doprowadzili do DQ siebie, tym samym broniąc tytuły i pozbywając się Chrisa Jericho z Raw. Kilka tygodni później DX wreszcie zmierzyło się z Jericho i Big Showem w prawdziwym rewanżu. DX ponownie wygrało, tym samym Jericho nie mógł legalnie pojawiać się na Raw. 11 stycznia na Raw, Jericho dostał kolejną szansę na pojedynek, którego stypulacją było, że jeżeli wygra będzie mógł pojawiać się na Raw. Partnerem Chrisa był Mike Tyson, który odwrócił się od DX na WrestleManii XIV. Tyson jednak tym razem odwrócił się od Jericho nokautując go, po czym Shaw Michaels uzyskał pinfall wygrywając tag team match pomiędzy Tysonem i Jericho a D-Generation X. Na Royal Rumble, Jericho wyszedł z numerem 28, lecz został wyeliminowany przez powracającego Edge’a.
Na Elimination Chamber, Jericho wygrał pas World Heavyweight w Elimination Chamber matchu pinując The Undertakera po interwencji Shawna Michaelsa. Następnego dnia na Raw, Edge zapowiedział, że na WrestleManii XXVI zmierzy się z Chrisem o pas wagi ciężkiej, wykorzystując swój title shoot zdobyty na Royal Rumble. Przez następnym miesiąc trwała wymiana ciosów pomiędzy tymi zawodnikami, raz Edge zdołał wykonać spear, a raz Jericho wykonał Codebreaker lub uderzył Rated R Superstara pasem. Na WrestleManii XXVI, Jericho zachował pas wagi ciężkiej pokonując Edge’a. Po walce jednak Edge wykonał spear na Jericho na stole komentatorskim przelatując przez barykadę obok. 2 Kwietnia na SmackDown, Jack Swagger wykorzystał swój Money in the Bank kontrakt pokonując Chrisa po wcześniejszym spearze Edge’a na Y2J’u. Następnie GM SmackDown wymierzył pojedynek o miano pretendenta pomiędzy Edgem a Jericho. Pojedynek zakończył się double count-outem. Później na SmackDown, Jericho zmierzył się w Triple Threat Matchu z Edgem i Swaggerem o pas, jednak Jack zachował swój tytuł. Na Extreme Rules, Jericho zmierzył się z Edgem z Steel Cage Matchu. Chris przegrał ten pojedynek. Następnego dnia na Raw, Jericho został przedraftowany na Raw, gdzie dogadał się z The Mizem, jako, że obydwaj byli partnerami Big Showa w niedalekiej przyszłości i obydwaj podczas draftu zostali znokautowani przez niego. Jericho zapewnił swojej drużynie title shoot na Over the Limit pokonując David Hart Smitha. Na Over the Limit Jericho i The Miz przegrali z The Hart Dynasty, po czym ich drogi się rozeszły. Miesiąc później, Jericho przegrał z Evanem Bournem na WWE Fatal 4-Way. Następnego dnia Jericho żądał rewanżu kładąc swoją karierę na szali. Chris wygrał ten pojedynek.
Mistrzostwa i Nagrody
* Canadian Rocky Mountain Wrestling
o CRMW Heavyweight Championship (1 raz)
o CRMW North American Tag Team Championship (2 razy) – with Lance Storm
* Consejo Mundial de Lucha Libre
o NWA World Middleweight Championship (1 raz)
* Extreme Championship Wrestling
o ECW World Television Championship (1 raz)
* Pro Wrestling Illustrated
o PWI Powrót roku (2008)
o PWI Feud roku (2008) z Shawnem Michaelsem
o PWI Najbardziej Znienawidzony Wrestler Roku (2002, 2008)
o PWI drugie miejsce w rankingu 500 najlepszym single wrestlerów w 2009 roku
* World Championship Wrestling
o WCW Cruiserweight Championship (4 razy)
o WCW World Television Championship (1 raz)
* World Wrestling Federation / World Wrestling Entertainment
o WWF Championship (1 raz)
o World Heavyweight Championship (3 razy)
o WCW Championship (2 raz)
o WWF/E Intercontinental Championship (9 razy)
o WWF/E World Tag Team Championship (4 razy) – z Chris Benoit (1), The Rock (1), Christian (1) i Edge / The Big Show (1)
o WWE Tag Team Championship (1 raz) – z Edge / The Big Show (1)
o WWF European Championship (1 raz)
o WWF Hardcore Championship (1 raz)
o Slammy Award dla Zawodnika Roku (2008)
o Slammy Award dla Tag Teamu Roku (2009) – z The Big Show
o Ninth Triple Crown Champion
o Fourth Grand Slam Champion
* Wrestle Association "R"
o WAR International Junior Heavyweight Championship (1 raz)
o WAR International Junior Heavyweight Tag Team Championship (1 raz) – z Gedo
* World Wrestling Association
o WWA World Tag Team Championship (1 raz) – z El Dandy
* Wrestling Observer Newsletter
o Najlepszy w wywiadach (2003, 2008, 2009)
o Feud Roku (2008) z Shawn Michaels
o Pojedynek Roku (2008) z Shawn Michaels w Ladder match na No Mercy 5 Października
o Najbardziej Niedoceniony Zawodnik (1999, 2000)
o Ulubiony Zawodnik Czytelników (1999)
o Zawodnik Roku (2008, 2009)
Ulubione Akcje
* Finishing moves
o Breakdown (Full nelson facebuster)– 2001–2002
o Codebreaker (Double knee facebreaker, sometimes while springboarding)– 2007–present
o Lionsault (Springboard moonsault)
o Walls of Jericho (Elevated Boston crab sometimes with a knee to the opponent's back or neck)
* Signature moves
o Backbreaker submission
o Backhand chop
o Double underhook transitioned into either a backbreaker or a powerbomb
o Diving European uppercut
o Flashback (Sleeper slam, sometimes to an oncoming opponent)
o Flying forearm smash
o Jericho Spike (Hurricanrana)
o Missile dropkick
o One-handed bulldog
o Running back elbow, sometimes while performing a corkscrew
o Multiple suplex variations
+ German
+ Gutwrench
+ Tiger
+ Vertical
o Schoolboy
o Scoop slam
o Spinning wheel kick
o Springboard dropkick to an opponent on the ring apron
o Springboard plancha
o Standing, leg-feed, or running enzuigiri
o Stepping on the opponent's chest with one foot in a pinning attempt, with theatrics
o Triple powerbomb usually to a lighter opponent
Menadżerzy
* Curtis Hughes
* Ralphus
* Stephanie McMahon
* Trish Stratus
* Christian
* Lance Cade
Przydomki
* "Y2J"(Used as a parody of Y2K; originally "The Y2J Problem" upon his WWF debut, it was shortened to just Y2J)
* "The Ayatollah of Rock 'n' Rolla"
* "Lionheart"
* "The King of the World"
* "The Real Face of SmackDown"
* "The Best In The World At What He Does"
* "The Mental Mastermind"
* "The First Undisputed Champion"
* "The Man of 1004 Holds"
Entrance Themy
* "Rock America" by Danger Danger (SMW)
* "Thunder Kiss '65" by White Zombie (WAR)
* "Soul-Crusher" by White Zombie (ECW)
* "Electric Head, Pt. 2 (The Ecstasy)" by White Zombie (ECW)
* "The Days of My Life" (WCW) (The instrumental version of a production song)
* "California Sun" (WCW)
* "One Crazed Anarchist" by Grunge City from the Aircraft Music Library(A generic instrumental of "Even Flow" by Pearl Jam) (WCW)
* "King of My World" performed by Saliva and composed by Jim Johnston (WWE; 2002)
* "Don't You Wish You Were Me?" by Fozzy (WWE; 2005)
* "Break The Walls Down" performed by Adam Morenoff and composed by Jim Johnston and Adam Morenoff (WWF/E)
* "Crank the Walls Down" by Maylene & The Sons of Disaster(Used while teaming with The Big Show)
Data i Miejsce Urodzenia : 9 Listopada 1970r. Manhasset, New York
Wzrost : 178 cm
Waga : 103 kg
Trenowany przez : Ed Langley, Katsuji Adachi, Keith Hart, Stu Hart
Debiut : 2 październik, 1990
Christopher Keith „Chris” Irvine (urodzony 9 listopada, 1970 r.) lepiej znany jako Chris Jericho jest profesjonalnym kanadyjskim wrestlerem urodzonym w Stanach Zjednoczonych. Chris jest także aktorem, muzykiem rockowym oraz gospodarzem radiowym oraz telewizyjnym. Obecnie Chris ma podpisany kontrakt z World Wrestling Entertainment. Jericho występuje w brandzie Raw. Chris jest też znany z występów w World Championship Wrestling oraz Extreme Championship Wrestling oraz z niezależnej sceny wrestlingu w takich krajach jak Meksyk, Japonia, Kanada.
Chris jest pierwszym w historii Undisputed Championem w WWE. Chris także może pochwalić się rekordową ilością zdobycia pasa Intercontinental. Jericho posiadał ten tytuł 9 razy. Jericho jest 6-krotnym mistrzem wagi ciężkiej. Chris zdobył WCW/World Championship dwukrotnie, WWF Championship jednokrotnie oraz 3-krotnie zdobył World Heavyweight Championship. Chris jest także dziewiątym Triple Crown Championem oraz czwartym Grand Slam Championem. Chris jest pierwszym profesjonalnym zapaśnikiem, który posiadał nagrodę Grand Slam.
Wczesne lata (1990-1996)
Kiedy Chris miał 18 lat dołączył do szkoły wrestlingowej braci Hart. W pierwszym dniu poznał Lance’a Eversa, a w czwartym Lance’a Storma. Ci dwaj są bliskimi przyjaciółmi Chrisa po dzień dzisiejszy. 2 miesiące później Chris był już gotowy aby rozpocząć swój pierwszy pojedynek na scenie niezależnej. W październiku 1990r. zremisował z Stormem. Para ta następnie pracowała jako drużyna tag teamowa pod nazwą „Sudden Impact”. Chris swoje nazwisko „Jericho” wziął z albumu Helloween „Walls of Jericho”.
Jericho, Triple H oraz Storm pracowali dla Tony’ego Condello podczas touru w Północnej Manitoba z takimi gwiazdami jak Adam Copeland(Edge), Jason Reso(Christian) oraz Terry Gerin(Rhino). Jericho i Storm pracowali także w CNWA (Canadian National Wrestling Alliance) oraz CRMW(Canadian Rocky Mountain Wrestling). W 1991 r. Jericho wraz z Stormem rozpoczęli tourne w Japonii dla Frontier Martial-Arts Wrestling, gdzie poznał Ricky’ego Fuji, który także był trenowany przez Stu Harta. Zimą 1992 roku Chris przeniósł się do Meksyku gdzie walczył w najmniejszej w kraju federacji wrestlingu CMLL(Consejo Mundial de Lucha Libre). W CMLL Chris pokonał takich zawodników jak Silver King, Negro Casas oraz Ultimo Dragon podczas dwunasto miesięcznego panowania jako NWA Middleweight Champion, które rozpoczął w grudniu 1993. Jericho szkolił swoje sille także w Japonii w 1994 r., kiedy to występował w Wrestling and Romance(WAR). Chris walczył z takimi wrestlerami jak Gedo oraz Ultimo Dragon, na rzecz którego stracił WAR International Junior Heavyweight Championship. Również w 1994 roku Chris ponownie połączył się z swoim partnerem z CRMW, Stormem w promocji Smoky Mountain Wrestling w Thrillseekers, która należała do Jim’ego Cornette. W grudniu 1995 r. wziął udział w drugim turnieju Super J Cup spod znaku WAR. Chris przegrał z Wild Pegasusem.
Extreme Championship Wrestling (1996)
W 1996 r. dzięki rekomendacji Chrisa Benoita u promotora Paula Heymana, Jericho dostał się do bazującej w Filadelfii federacji Extreme Championship Wrestling. W czerwcu 1996 roku Chris zdobył tytuł ECW World Television Championship. Podczas gdy Chris Jericho wyrabiał swoją renomę walcząc u boku takich wrestlerów jak Taz, Sabu, Rob Van Dam, Cactus Jack, Shane Douglas oraz 2 Cold Scorpio zwrócił na siebie uwagę takiej federacji jak WCW.
World Championship Wrestling (1996-1999)
Cruiserweight Champion (1996-1998)
26 sierpnia 1996 roku Chris po raz pierwszy pojawił się w WCW. 15 września po raz pierwszy pojawił się na pay-per-view w pojedynku przeciwko Chrisowi Benoitowi w Fall Brawl. 28 czerwca 1997 w Los Angeles, Kalifornia Chris Jericho pokonał Syxxa po raz pierwszy zdobywając Cruiserweight Championship. Chris zdobył ten tytuł ponownie w 12 sierpnia 1997 roku pokonując Alexa Wrighta.
Chris zdobył tytuł po raz 3 już jako heel pokonując Reya Mysterio Jr. na Souled Out doprowadzając do poddania walki przez Reya zakładając swój submission – Liontamer. Po walce Jericho zaatakował kolano Mysterio, przez co ten musiał pauzować sześć miesięcy(kayfabe). Następnie Chris miał krótki feud z Juventudem Cuerrera o pas Cruiserweight. Program zakończył się pojedynkiem Title vs. Mask na SuperBrawl VIII. Guerrera przegrał pojedynek, przez co był zmuszony do pożegnania się z maską. Po tej walce Chris otrzymał gimmick kolekcjonera rzeczy charakterystycznych swoich rywali. W ten sposób Jericho zgromadził maskę Guerrera, hawajski dres Prince laukea oraz opaskę na głowę Disco Interno.
Następnie Jericho rozpoczął długi feud z Deanem Malenko, w którym Chris wielokrotnie ogłaszał, że jest lepszym zapaśnikiem niż Dean, jednak nie zamierzał pojedynkować się z nim. Dean jest bardzo dobrym technicznie wrestlerem, przez co miał przydomek „The Man of 1000 Holds”, Jericho nazwał siebie „The Man of 1004 Holds”. 30 marca 1998 roku podczas jednego z epizodów WCW Monady Nitro, po pokonaniu Marty Jannetty’ego, Jericho wyjął długą listę z swoimi 1004 chwytami, które zna i które przeczytał publiczności. Wiele z chwytów były chwytami zmyślonymi lub rożnymi odmianami armbaru. 12 marca 1998 roku podczas WCW Thunder, Malenko pokonał wrestlera ubranego w maskę Juventudy Guerrera. Wrestlerem, który wystąpił w masce był Lenny Lane, który został przekupiony przez Chrisa. Chris odmówił po walce zapłaty Lane’owi co zapoczątkowało krótki feud pomiędzy nimi. Na Uncensored Jericho wreszcie zawalczył przeciwko Malenko i pokonał go. Po tym pojedynku Dean udał się na krótki odpoczynek od wrestlingu. Jericho następnie na ringu pojawił się z portretem Malenko, który poniżył. Tuż przed Slamboree, J.J Villon gdzie miał odbyć się Battle Royal o miano pretendenta do pasa Cruiserweight, który był w posiadaniu Chrisa. Na Slamboree Jericho sam zapowiedział zawodników występujących w pojedynku. Wygrała osoba, która wydawała się być Cyklopem, po tym jak w ringu zostali tylko on i Juventud Guerrera. Juventud uścisnął rękę przeciwnika, po czym sam się wyeliminował wyskakując poza ring. Jak się okazało Cyklopem okazał się powracający Malenko. Dean pokonał Jericho, po czym zdobył mistrzostwo cruiserweight. Następnie Jericho nazwał się ofiarą konspiracji. Skończyło się nawet na tym, że Chris krążył po Waszyngtonie z transparentem „conspiracy victim”. Doprowadziło to do faktu, że Dean zvakantował tytuł i na The Great American Bash doszło do pojedynku pomiędzy Chrisem a Deanem o ten pas. Nowym mistrzem został Chris, gdyż Malenko został zdyskwalifikowany po uderzeniu krzesłem przeciwnika. Następnego dnia Dean został zawieszony za swoje czyny.
Na Bash At the Beach powrócił Rey Mysterio, który pokonał Jericho w No Disqualification Matchu po interwencji wciąż zawieszonego Malenko. Jericho odzyskał tytuł mistrza Cruiserweight następnej nocy, gdy zainterweniował podczas wręczania mistrzostwa Rey’owi. Ostatecznie Jericho stracił tytuł na rzecz Juventudy Guerrera w walce na Road Wild, gdzie sędzią specjalnym był Dean Malenko.
World Television Champion oraz wyjazd (1998-1999)
10 sierpnia Jericho pokonał Stevie Raya zdobywając World Television Championship. Krótko po tym wydarzeniu Jericho wielokrotnie wywoływał mistrza wagi ciężkiej Goldberga próbując w ten sposób rozpocząć feud z World Heavyweight Championem, jednak nigdy nie doszło to do skutku. Jericho nie ukrywa swojego żalu do Erica Bischoffa, Hulka Hogana oraz Goldberga za zablokowanie go w squashu, gdzie przegrał z Goldbergiem. Mówi się, że to zapoczątkowało decyzję Chrisa o opuszczeniu federacji.
30 listopada 1998 Jericho przegrał Television Championship na rzecz Konnana. Na początku 1999 roku Jericho rozpoczął feud z Perry Saturnem. Feud ten obfitował w wiele dziwnych stypulacji jak „loser must wear a dress” na Souled Out, gdzie Jericho pokonał Saturna. Na SuperBrawl IX Jericho oraz Saturn walczyli w „dress” matchu, gdzie Jericho ponownie pokonał Perry’ego. Ostatecznie Saturn pokonał Jericho na Uncensored w Dog Collar matchu.
World Wrestling Federation / Entertainment (1999-2005)
Różne feudy (1999-2000)
30 czerwca Jericho podpisał kontrakt z World Wrestling Federation. Na tygodnie przed debiutem Jericho pojawiał się w programach WWF jako „odliczanie do nowego tysiąclecia”. 9 sierpnia 1999 w Chicago, Illinois podczas proma The Rocka czas dobiegł końca. Jericho wyszedł na arenę jako Y2J. 26 sierpnia 1999 roku Jericho zadebiutował w ringu WWF w pojedynku przeciwko Road Dogg’owi na inauguracyjnej edycji SmackDown!. Chris został zdyskwalifikowany po wykonaniu powerbomba przez stół na swoim przeciwniku.
Przez następne miesiące Jericho miał kilka krótkich feudów z Road Dogg’em, X-Pac’em oraz Kenem Shamrock’em. Jericho w swoim debiucie na PPV przegrał z X-Pac’em przez DQ na Unforgiven. Pierwszy długoterminowy feud Chrisa w WWF to feud o pas IC z Chyna. Po przegranej na Survivor Series, Jericho zdobył pierwszy swój tytuł interkontynentalny pokonując Chyne na Armageddon. Feud z Chyna trwał wiele miesięcy. Zawierał on kontrowersyjną decyzje podczas rewanżu, kiedy to dwóch różnych sędziów wskazało odrębnych zwycięzców pojedynku. W wyniku tej sytuacji stali się współwłaścicielami tego pasa. Na Royal Rumble pas został własnością Y2J’a. Jericho połączył się z Chyna, w rezultacie czego przeszedł face-trun. Wkrótce potem rozpoczął feud z Kurtem Angle i stracił tytuł na rzecz Kurta na No Way Out.
2 kwietnia Jericho wystąpił w Triple Threat matchu przeciwko Chrisowi Benoitowi oraz Kurtowi Angle na WrestleManii 2000. W tym czasie Angle posiadał pas WWE European oraz WWF Intercontinental. Zgodnie z stypulacją pojedynku osoba, która pierwsza pokonała przeciwnika przez pinfall lub submission zdobył pas Interkontynentalny, druga osoba, która uzyskała pinfall lub zmusiła do poddania przeciwnika zdobyła pas European. Benoit spinował Jericho przez co stal się mistrzem IC, następnie Jericho uzyskał pinfall na Benoicie i zdobył pas European. Jericho stracił ten tytuł następnego dnia na rzecz Eddiego Guerrero podczas Raw po tym, gdy został zdradzony przez Chyne, która twierdziła, że nie może się oprzeć Guerrero, po czym wraz z nim przeszła heel turn. 17 kwietnia na Raw, Jericho zdobył pas WWF pokonując Triple H’a. Sędzia Earl Hebner wykonał szybsze liczenie, przez co Jericho spinował HHH’a. Po tej sytuacji Triple H powiedział Hebner’owi, że jeżeli cofnie decyzji nic mu nie zrobi. Earl cofnął decyzje, jednak Triple H bez względu na to zwolnił Hebnera i zaatakował go. Mimo tego iż Jericho uzyskał pinfall na Triple H’u, WWE nie zalicza tego tytułu mistrzowskiego na koncie Jericho. Po tej kontrowersyjnej decyzji Y2J rozpoczął feud z Chrisem Benoitem. 4 maja na SmackDown! Jericho pokonał Benoita i stał się mistrzem IC po raz 3, jednak stracił pas w rewanżu na Raw 4 dni później.
Popularność Jericho wyraźnie skoczyła podczas feudu z Triple H’em i jego żoną (wtedy tylko storylinowo) Stephenie McMahon-Helmsley. Ich feud zakończył się na Fuldy Loaded, kiedy zmierzyli się w pojedynku Last Man Standing. Jericho przegrał z Triple H’em.
Wejście do Main Eventów oraz Undisputed Championship (2001-2002)
Na Royal Rumble 2001 Jericho pokonał Chrisa Benoita w Ladder Matchu i tym sposobem zdobył pas IC po raz czwarty. Na WrestleManii X-Seven, Jericho obronił pas w pojedynku z Williamem Regalem, jednak cztery dni później stracił pas na rzecz Triple H’a.
Na Judgement Day, Jericho wraz z Benoitem wygrali „Tag Team Turmoil” match i zdobyli title shoot na pasy WWF Tag Team Championship, które były w posiadaniu Triple H’a oraz Stone Cold’a następnej nocy na Raw. Benoit oraz Jericho wygrali ten pojedynek i tak oto Chris Jericho stał się pierwszy raz w życiu WWF Tag Team Championem. Drużyna ta po raz pierwszy pasy broniła w Fatal Four-Way Tables, Ladders and Chairs matchu, gdzie Benoit doznał długiej kontuzji wykonując diving headbutt na stół. Benoit był już ułożony na noszach, jednak wrócił do meczu, aby wspiąć się po drabinie i zachować mistrzostwo. Benoit i Jericho stracili pasy na rzecz Dudley Boyz 19 czerwca 2001 roku.
W następnych miesiącach Jericho stał się główną siłą storyline The Invasion, w którym WCW oraz ECW połączyły siły aby przejąć WWF. Jericho pozostał po stronie WWF, mimo wcześniejszych występów w WCW i ECW, tym samym zachowując status face. Jednak wkrótce przeszedł heel turn, po ujawnianiu zazdrości w stosunku do jednego z członków WWF The Rock’a. Rock powtarzał, że Jericho nigdy nie wygrał „the big one”(world championship) i nazwał Chrisa „comedy act”. Jericho zmierzył się z The Rock’em na No Mercy o WCW Championship. Jericho uzyskał miano pretendenta po pokonaniu Rob Van Dam’a. Jericho uzyskał pinfall na Rock’u po wykonaniu nowego finishera Breakdown. Dzień później ustawiono ich po tej samej stronie w walce, gdzie zdobyli pasy WWF Tag Team pokonując Dudley Boyz. Kiedy stracili pasy na rzecz Testa i Bookera T, kontynuowali swój feud. 5 listopada na Raw The Rock pokonał Jericho zdobywając WCW Championship po niespodziewanym roll-up. Po tej walce Jericho zaatakował The Rocka przy pomocy krzesełka co oznaczało pełniejszy heel turn niż w przeciągu ostatnich dwóch lat. Na Survivor Series, interwencja Chrisa kosztowała The Rocka oraz WWF porażkę w walce eliminacyjnej. 9 grudnia na Vengeance, Y2J zmierzył się z The Rock’em oraz Stone Coldem zarówno o pas WWF jak i WCW. Zwycięzca pojedynku stał się pierwszym w historii WWF Undisputed Championem. Chris zdobył ten tytuł i następnie sukcesywnie bronił go na następnych dwóch PPV( przeciwko The Rockowi na Royal Rumble oraz Stone Coldowi na No Way Out).
Jericho stracił tytuł na rzecz Triple H’a w Main Evencie WrestleManii X8. Po tej porażce Chris stał się częścią rosteru SmackDown!, gdzie kontynuował feud z Triple H’em. Na Backlash przyczynił się do straty pasa przez HHH’a. Momentem kulminacyjnym feudu był pojedynek na Judgment Day, gdzie Triple H pokonał Jericho w Hell in a Cell Matchu. Następnie Jericho rozpoczął krótki feud z Edgem. Krótko potem Chris ponownie trafił na Raw, gdzie zdobył pas IC pokonując RVD, następnie 14 października 2002 roku wraz z Christianem zdobył pasy tag team pokonując The Hurricane’a oraz Kane’a.
Drużyna i Feud z Christianem (2002-2004)
Christian i Jericho następnie stracili pasy w fatal four-way elimination matchu, w pojedynku z Dudley Boyz, Booker T oraz Goldust i William Regal oraz Lance Storm podczas Armageddon PPV w 2002 roku.
13 stycznia 2003, Jericho wygrał over-the-top-rope challenge przeciwko Kane’owi, RVD oraz Batiście, dzięki czemu mógł wybrać swój numer wejścia podczas Royal Rumble. Wybrał 2, rozpoczynając Royal Rumble Match wraz z Shawnem Michaelsem, aby udowodnić swoją wyższość nad Michaelsem. Po wejściu Shawna, Jericho wyszedł jako drugi uczestnik RR. Christian, w przebraniu Jericho zainterweniował kiedy prawdziwy Jericho zaatakował Shawna od tyłu. Jericho wyeliminował Michealsa, jednak ten wkrótce uzyskał zemstę, gdyż Test wyeliminował Chrisa. Jericho spędził najwięcej czasu w Royal Rumble matchu z pośród wszystkich uczestników. Jericho jednocześnie feudował z Testem, Michaelsem oraz Jeffem Hardym. Na WrestleManii XIX, Chris zmierzył się z Shawnem, gdzie przegrał. Po walce jednak Jericho wykonał Low Blow na przeciwniku.
Krótko po tym, Jericho rozpoczął rywalizacje z Goldbergiem, która zasilana była sytuacją z WCW, gdzie Goldberg odmawiał walki z Jericho. Podczas pierwszej edycji Highlight Reel, gdzie gościem był Goldberg, Chris skarżył się, że nikt Goldberga w WWE nie chciał i kontynuował obrażanie go przez następne tygodnie. 12 maja na Raw nieznany przestępca potrącił Goldberga limuzyną. Tydzień późnij Co-Raw Manager Stone Cold Steve Austin przesłuchiwał kilka gwiazd Raw, aby dowiedzieć się kto jest sprawcą wypadku. Wkońcu Lance Storm przyznał się do ataku, po czym Austin ustawił go do walki z Goldbergiem, którą Storm przegrał. Po walce Storm zmuszony przez Goldberga wyznał, że Jericho rozkazał mu potrącić Billa. 26 maja, Goldberg po raz kolejny był gościem Highlight Reel. Jericho czuł, że wszystko co chciał osiągnąć w WWE zrobił i jedyne co mu zostało to pokonanie Goldberga, tak więc wyzwał go do pojedynku. Na Bad Blood, Goldberg pokonał Y2J’a. Jericho miał także krótki feud z Kevinem Nashem. Jericho pokonał go 18 sierpnia na Raw w pojedynku hair vs. hair.
Później, w 2003 roku, Jericho rozpoczął romans z Trish Stratus, podczas gdy jego tag team partner Christian rozpoczął romans z Litą. Cała sytuacja jednak okazała się zakładem pomiędzy Y2J’em a Captainem Charismą. Trish dowiedziała się o całej sytuacji, co spowodowało zerwanie związku. Następnie Chris pozornie czuł się źle wykorzystując Trish. Pomógł jej uratować się z pod rąk Kane’a, po czym przeszedł face turn. Stratus zaakceptowała propozycje bycia przyjaciółmi. Po tym jak Christian założył Walls of Jericho na Stratus w pojedynku przeciwko niej, Jericho szukał zemsty, która doprowadziła do pojedynku na WrestleManii XX. Po „przypadkowym” uderzeniu Trish w Chrisa (myśląc, że to Christian) Captain Charisma wykorzystał sytuacje i wykonując roll-up uzyskał pinfall. Po walce Stratus obróciła się od Chrisa, co doprowadziło do Handicap matchu na Backlash, gdzie Chris wygrał.
Jericho na Unforgiven zdobył swój siódmy tytuł mistrza IC pokonując Christiana w Ladder Matchu. Pas stał się vacantujący, po tym jak Edge doznał kontuzji i mistrzostwo zostało mu zabrane. Run Chrisa był krótki, gdyż przegrał na Taboo Tuesday z Sheltonem Benjaminem, który został wybrany przez widzów do bycia przeciwnikiem Jericho.
Zdobycie World Title i Wyjazd(2005)
Jericho w drużynie z Randy Ortonem, Chrisem Benoitem oraz Mavenem walczyli z Triple H’em, Batistą, Edgem oraz Snitskym na Survivor Series. Stypulacja walki była taka, że każdy z członków wygranej drużyny stanie się generalnym menadżerem Raw na tydzień. Drużyna Chrisa wygrała tak więc Jericho mógł się stać General Managerem na jeden dzień. Chris podczas swojego panowania pozbawił Triple H’a tytułu mistrza wagi ciężkiej, ponieważ Triple Threat o pas tydzień wcześniej zakończył się remisem. Na New Year’s Revolution, Jericho zmierzył się w Elimination Chamber matchu o vacantujący World Heavyweight Championship z Triple H’em, Chrisem Benoitem, Batistą, Randy Ortonem oraz Edgem. Sędzią specjalnym pojedynku był Shawn Michaels. Jericho rozpoczął pojedynek z Benoitem. Chris został wyeliminowany przez Batistę.
Na WrestleManii 21, Jericho wystąpił w pierwszym pojedynku rodzaju Money in the Bank ladder match. Jericho zaproponował pojedynek tego rodzaju i zmierzył się w nim z Benjaminem, Chrisem Benoitem, Kanem, Christianem, Edgem. Jericho przegrał, ponieważ Edge ściągnął walizkę. Na Backlash, Jericho zmierzył się z Sheltonem Benjaminem o pas interkontynentalny, ale przegrał. 12 czerwca 2005 roku, Jericho walczył na ECW One Night Stand przeciwko Lance’owi Stormowi. Jericho użył swojego gimmicku „Lionheart”, a nie bardziej znanego gimmicku „Y2J”. Jericho przegrał pojedynek po interwencji Jasona i Justina Credible. Storm po interwencji uzyskał pinfall.
Później w czerwcu, Jericho stał się heelem po raz 3 odwracając się od WWE Championa Johna Ceny. Jericho przegrał Triple Threat o pas WWE na Vengeance z Christianem i Johnem Ceną, Feud kontynuował się przez lato, gdzie Jericho przegrał z Ceną w championship matchu na SummerSlam. Następnego dnia na Raw, Jericho walczył z Johnem w rewanżu w pojedynku o stypulacji „You’re fired” match. Cena ponownie wygrał, a GM Raw Eric Bischoff zwolnił Jericho, który został wyprowadzony z areny przez ochronę(kayfabe).
Powrót do WWE (2007-aktualnie)
Bycie Facem(2007-2008)
24 września 2007 roku pojawiło się marketingowe video odnośnie powrotu Jericho w stylu kodu Matrix. Najbardziej widocznymi kodami wideo były „Save Us” oraz „2nd Doming”. Powrót telewizyjny Chrisa odbył się 19 listopada 2007 roku, podczas Raw, kiedy Chris przerwał wypowiedź Ortona. Jericho jako swoje zamiary ogłosił chęć odzyskania pasa WWE oraz ochronienia(„save”) publiczności WWE przed Ortonem. Jericho tym razem posiadał krótkie włosy i odgrywał swój gimmick Y2J’a, po raz kolejny stając się facem. 26 listopada podczas Raw Jericho pokonał Santino Marellę wykonując na nim swój nowy finisher zwany Codebreaker. Na Armageddon wystąpił w pojedynku z Ortonem o pas WWE. Jericho pokonał Randy Ortona przez dyskwalifikacje po interwencji Johna „Bradshaw” Layfielda(JBL). Jednak tym sposobem Orton zatrzymał tytuł. Jericho rozpoczął feud z JBL’em i spotkał się z nim na Royal Rumble. Jericho został zdyskwalifikowany po uderzeniu przeciwnika krzesłem. Na No Way Out, Jericho zmierzył się w czwartym pojedynku rodzaju Elimination Chamber. Y2J jako przeciwników miał Triple H’a, Shawna Michaelsa, JBL’a, Umagę oraz Jeffa Hardy’ego. Został wyeliminowany jako 3, kiedy to został spinowany przez Jeffa po otrzymaniu Sweet Chin Music od Shawna Michaelsa. 10 marca na Raw, Jericho pokonał Jeffa Hardy’ego, tym samym zdobywając Intercontinental Championship po raz ósmy.
Heel Turn oraz Zmiany Brandu (2008-aktualnie)
9 czerwca na Raw, Jericho przeszedł heel turn atakując Shawna Michaelsa podczas swojego show The Highlight Reel. Odczucia były takie, że fani cheerowali Michaelsowi mimo tego, że robił złe rzeczy, nie zwracając uwagi na Jericho, który zachowywał się prawidłowo. W związku z tym Jericho pchnął Michaelsa w „Jeritron 6000” podczas segmentu z swoim show kontuzjując oko HBK’a. Na Night of Champions, Jericho stracił pas IC na rzecz Kofiego Kingstona, po udanym rozproszeniu Y2J’a przez Shawna Michaelsa. Jericho poprowadził ostateczną edycję The Highlight Reel 28 czerwca na Raw( Segment powrócił na SmackDown 12 marca 2010 roku).
Następnie spotkali się na The Great American Bash, gdzie Chris wygrał po ataku na rozcięte oko Shawna. Michaels następnie ogłosił, że z powodu uszkodzenia oka musi przejść na emeryture, ale Jericho zaatakował jego żonę Rebeccę, co doprowadziło do pojedynku „Unsanctioned matchu” na Unforgiven, gdzie Jericho przegrał. W Main Evencie, Jericho w zastępstwie wystąpił w Championship Scramble i zdobył World Heavyweight Championship pokonując mistrza CM Punka. Następnie Jericho sukcesywnie obronił pasa przeciwko HBK’owi w ladder matchu na No Mercy. Na Cyber Sudany, Jericho przegrał tytuł na rzecz Batisty, sędzią specjalnym pojedynku był Stone Cold. Osiem dni później na 3 godzinnej edycji Raw, Jericho pokonał Batistę odzyskując tytuł w Steel Cage matchu. Jericho posiadał tytuł aż do Survivor Series 2008, gdzie przegrał z powracającym Johnem Ceną. 8 grudnia na Raw, zdobył nagrodę Slammy jako Superstar of the Year (zawodnik roku).
12 stycznia, 2009 na Raw, Wiceprezydent WWE Stephenie McMahon zwolniła (kayfabe) Chrisa. Tydzień później, Stephenie wynajęła Jericho po przeproszeniu jej i fanów. W następnym tygodniu, Jericho zakwalifikował się do World Heavyweight Championship Elimination Chamber matchu na No Way Out po pokonaniu CM Punka. Na PPV, Chris rozpoczął walkę z Reyem Mysterio i przetrwał do finałowej trójki. Wyeliminował Mike Knoxa i pomógł wyeliminować Kane’a oraz mistrza Johna Cenę. Mysterio spinował Jericho po kontrze Walls of Jericho. Jericho rozpoczął feud z gwiazdą filmu „The Wrestler” Mickey Rourke oraz z czteroma WWE Hall of Famerami – Ric Flair, Roddy Piper, Jimmy Snuka oraz Ricky Steamboat. Jericho wygrał elimination match na WrestleManii XXV przeciwko Snuce, Steamboatowi oraz Piperowi. Następnie Jericho wdał się w bójkę z Flairem i zakończył ją Codebreakerem. Następnie wyzwał Mickey Rourke, który był obecny przy ringu podczas eventu. Rourke (kayfabe) znokautował Jericho po uderzeniu lewym sierpowym w podbródek Chrisa.
13 kwietnia podczas Raw, Jericho został przedraftowany na SmackDown. Na Backlash Jericho pokonał Ricky’ego Steamboata. W swoim powrocie na SmackDown, Chris zmierzył się w fatal-four-way elimination matchu przeciwko Kane’owi, Jeffowi Hardy’emu oraz Rey’owi Mysterio. Mysterio wykonał 619 na Jericho, po czym wykonał seated senton i próbował spinować Chrisa. Jericho jednak rzucił krzesłem w Mysterio i został zdyskwalifikowany. To wydarzenie wywołało feud pomiędzy tymi zawodnikami. Na Judgment Day, Mysterio spinował Jericho po 619, tym samym broniąc pas IC. Na Extreme Rules, Jericho pokonał Rey’a w No Holds Barred matchu zdobywając tytuł interkontynentalny po raz dziewiąty. Na The Bash, Y2J stracił tytuł na rzecz Mysterio. Następnie na tym PPV zdobył Unified Tag Team Championship wraz z swoim partnerem Edgem.
Krótko później, Edge doznał kontuzji, jednak Chris w swoim kontrakcie miał zapisane, że w razie kontuzji Edge’a może wybrać sobie nowego tag team partnera, tym samym nie tracąc pasów. Na Night of Champions, Jericho jako partnera wybrał Big Showa. Drużyna Jerishow obroniła pasy pokonując Cody Rhodesa i Teda DiBiase. Jako zunifikowany mistrz tag teamów, Jericho mógł pojawiać się na każdym z brandów – Raw, SmackDown, ECW.
Po 140 dniowym posiadaniu pasów Jeri-Show stracili pasy na rzecz DX podczas gali PPV TLC w Tables, Ladders and Chairs matchu. Dzień później w rewanżu DX doprowadzili do DQ siebie, tym samym broniąc tytuły i pozbywając się Chrisa Jericho z Raw. Kilka tygodni później DX wreszcie zmierzyło się z Jericho i Big Showem w prawdziwym rewanżu. DX ponownie wygrało, tym samym Jericho nie mógł legalnie pojawiać się na Raw. 11 stycznia na Raw, Jericho dostał kolejną szansę na pojedynek, którego stypulacją było, że jeżeli wygra będzie mógł pojawiać się na Raw. Partnerem Chrisa był Mike Tyson, który odwrócił się od DX na WrestleManii XIV. Tyson jednak tym razem odwrócił się od Jericho nokautując go, po czym Shaw Michaels uzyskał pinfall wygrywając tag team match pomiędzy Tysonem i Jericho a D-Generation X. Na Royal Rumble, Jericho wyszedł z numerem 28, lecz został wyeliminowany przez powracającego Edge’a.
Na Elimination Chamber, Jericho wygrał pas World Heavyweight w Elimination Chamber matchu pinując The Undertakera po interwencji Shawna Michaelsa. Następnego dnia na Raw, Edge zapowiedział, że na WrestleManii XXVI zmierzy się z Chrisem o pas wagi ciężkiej, wykorzystując swój title shoot zdobyty na Royal Rumble. Przez następnym miesiąc trwała wymiana ciosów pomiędzy tymi zawodnikami, raz Edge zdołał wykonać spear, a raz Jericho wykonał Codebreaker lub uderzył Rated R Superstara pasem. Na WrestleManii XXVI, Jericho zachował pas wagi ciężkiej pokonując Edge’a. Po walce jednak Edge wykonał spear na Jericho na stole komentatorskim przelatując przez barykadę obok. 2 Kwietnia na SmackDown, Jack Swagger wykorzystał swój Money in the Bank kontrakt pokonując Chrisa po wcześniejszym spearze Edge’a na Y2J’u. Następnie GM SmackDown wymierzył pojedynek o miano pretendenta pomiędzy Edgem a Jericho. Pojedynek zakończył się double count-outem. Później na SmackDown, Jericho zmierzył się w Triple Threat Matchu z Edgem i Swaggerem o pas, jednak Jack zachował swój tytuł. Na Extreme Rules, Jericho zmierzył się z Edgem z Steel Cage Matchu. Chris przegrał ten pojedynek. Następnego dnia na Raw, Jericho został przedraftowany na Raw, gdzie dogadał się z The Mizem, jako, że obydwaj byli partnerami Big Showa w niedalekiej przyszłości i obydwaj podczas draftu zostali znokautowani przez niego. Jericho zapewnił swojej drużynie title shoot na Over the Limit pokonując David Hart Smitha. Na Over the Limit Jericho i The Miz przegrali z The Hart Dynasty, po czym ich drogi się rozeszły. Miesiąc później, Jericho przegrał z Evanem Bournem na WWE Fatal 4-Way. Następnego dnia Jericho żądał rewanżu kładąc swoją karierę na szali. Chris wygrał ten pojedynek.
Mistrzostwa i Nagrody
* Canadian Rocky Mountain Wrestling
o CRMW Heavyweight Championship (1 raz)
o CRMW North American Tag Team Championship (2 razy) – with Lance Storm
* Consejo Mundial de Lucha Libre
o NWA World Middleweight Championship (1 raz)
* Extreme Championship Wrestling
o ECW World Television Championship (1 raz)
* Pro Wrestling Illustrated
o PWI Powrót roku (2008)
o PWI Feud roku (2008) z Shawnem Michaelsem
o PWI Najbardziej Znienawidzony Wrestler Roku (2002, 2008)
o PWI drugie miejsce w rankingu 500 najlepszym single wrestlerów w 2009 roku
* World Championship Wrestling
o WCW Cruiserweight Championship (4 razy)
o WCW World Television Championship (1 raz)
* World Wrestling Federation / World Wrestling Entertainment
o WWF Championship (1 raz)
o World Heavyweight Championship (3 razy)
o WCW Championship (2 raz)
o WWF/E Intercontinental Championship (9 razy)
o WWF/E World Tag Team Championship (4 razy) – z Chris Benoit (1), The Rock (1), Christian (1) i Edge / The Big Show (1)
o WWE Tag Team Championship (1 raz) – z Edge / The Big Show (1)
o WWF European Championship (1 raz)
o WWF Hardcore Championship (1 raz)
o Slammy Award dla Zawodnika Roku (2008)
o Slammy Award dla Tag Teamu Roku (2009) – z The Big Show
o Ninth Triple Crown Champion
o Fourth Grand Slam Champion
* Wrestle Association "R"
o WAR International Junior Heavyweight Championship (1 raz)
o WAR International Junior Heavyweight Tag Team Championship (1 raz) – z Gedo
* World Wrestling Association
o WWA World Tag Team Championship (1 raz) – z El Dandy
* Wrestling Observer Newsletter
o Najlepszy w wywiadach (2003, 2008, 2009)
o Feud Roku (2008) z Shawn Michaels
o Pojedynek Roku (2008) z Shawn Michaels w Ladder match na No Mercy 5 Października
o Najbardziej Niedoceniony Zawodnik (1999, 2000)
o Ulubiony Zawodnik Czytelników (1999)
o Zawodnik Roku (2008, 2009)
Ulubione Akcje
* Finishing moves
o Breakdown (Full nelson facebuster)– 2001–2002
o Codebreaker (Double knee facebreaker, sometimes while springboarding)– 2007–present
o Lionsault (Springboard moonsault)
o Walls of Jericho (Elevated Boston crab sometimes with a knee to the opponent's back or neck)
* Signature moves
o Backbreaker submission
o Backhand chop
o Double underhook transitioned into either a backbreaker or a powerbomb
o Diving European uppercut
o Flashback (Sleeper slam, sometimes to an oncoming opponent)
o Flying forearm smash
o Jericho Spike (Hurricanrana)
o Missile dropkick
o One-handed bulldog
o Running back elbow, sometimes while performing a corkscrew
o Multiple suplex variations
+ German
+ Gutwrench
+ Tiger
+ Vertical
o Schoolboy
o Scoop slam
o Spinning wheel kick
o Springboard dropkick to an opponent on the ring apron
o Springboard plancha
o Standing, leg-feed, or running enzuigiri
o Stepping on the opponent's chest with one foot in a pinning attempt, with theatrics
o Triple powerbomb usually to a lighter opponent
Menadżerzy
* Curtis Hughes
* Ralphus
* Stephanie McMahon
* Trish Stratus
* Christian
* Lance Cade
Przydomki
* "Y2J"(Used as a parody of Y2K; originally "The Y2J Problem" upon his WWF debut, it was shortened to just Y2J)
* "The Ayatollah of Rock 'n' Rolla"
* "Lionheart"
* "The King of the World"
* "The Real Face of SmackDown"
* "The Best In The World At What He Does"
* "The Mental Mastermind"
* "The First Undisputed Champion"
* "The Man of 1004 Holds"
Entrance Themy
* "Rock America" by Danger Danger (SMW)
* "Thunder Kiss '65" by White Zombie (WAR)
* "Soul-Crusher" by White Zombie (ECW)
* "Electric Head, Pt. 2 (The Ecstasy)" by White Zombie (ECW)
* "The Days of My Life" (WCW) (The instrumental version of a production song)
* "California Sun" (WCW)
* "One Crazed Anarchist" by Grunge City from the Aircraft Music Library(A generic instrumental of "Even Flow" by Pearl Jam) (WCW)
* "King of My World" performed by Saliva and composed by Jim Johnston (WWE; 2002)
* "Don't You Wish You Were Me?" by Fozzy (WWE; 2005)
* "Break The Walls Down" performed by Adam Morenoff and composed by Jim Johnston and Adam Morenoff (WWF/E)
* "Crank the Walls Down" by Maylene & The Sons of Disaster(Used while teaming with The Big Show)
środa, 24 sierpnia 2011
Michael Cole
Michael Cole (ur.8 grudnia 1968)
Amerykański kometator wrestlingu oraz dziennikarz. Pracuje w WWE w dwóch brandach Raw oraz SD jako komenator, a czasami nawet wrestler.
Michael zaczał pracować w WWE jako dziennikarz który przeprowadzał wywiady na BS, ale w pózniejszym czasie awansował na komentatora głównych gal WWE.
Cole w roku 2010 przeszedł hell turn, który przejawiał się kretyką programu NXT, a szczególnie Daniel'a Bryan'a, a także ubustwianiem The Miz'a. Głównym skutkiem turnu będzie feud z Jerrym Lawler'em, który zakończy się zwycięstwem Michaela Cola po zmianie werdyktu walki przez GM RAW. Od czasu debiutu w walkach finisher'em Cole'a jest Ankle Lock.
Osiągnięcia:
- Nagroda Slammy Awords pt."oh my" za wymiotowanie na Chrisa Jericho.
- Nagroda Slammy Awords za cytat roku "Właśnie otrzymałem kolejny e-mail od GM'a Raw".
- Najgorszy Komentator Telewizji (2001,2009,2010)
Amerykański kometator wrestlingu oraz dziennikarz. Pracuje w WWE w dwóch brandach Raw oraz SD jako komenator, a czasami nawet wrestler.
Michael zaczał pracować w WWE jako dziennikarz który przeprowadzał wywiady na BS, ale w pózniejszym czasie awansował na komentatora głównych gal WWE.
Cole w roku 2010 przeszedł hell turn, który przejawiał się kretyką programu NXT, a szczególnie Daniel'a Bryan'a, a także ubustwianiem The Miz'a. Głównym skutkiem turnu będzie feud z Jerrym Lawler'em, który zakończy się zwycięstwem Michaela Cola po zmianie werdyktu walki przez GM RAW. Od czasu debiutu w walkach finisher'em Cole'a jest Ankle Lock.
Osiągnięcia:
- Nagroda Slammy Awords pt."oh my" za wymiotowanie na Chrisa Jericho.
- Nagroda Slammy Awords za cytat roku "Właśnie otrzymałem kolejny e-mail od GM'a Raw".
- Najgorszy Komentator Telewizji (2001,2009,2010)
The Miz - Biografia
Mike Mizanin – (ur. 8 października 1980) Amerykański wrestler występujący w obecnie w World Wrestling Entertaiment w rosterze RAW. Bardziej znany jako The Miz. Początkowo walczył dla takich organizacji jak Ultimate Pro Wrestling, Deep Valley Wrestling ,a później dołączył do OVW (Dawna rozwojówka WWE). Swój debiut w WWE zaliczył w 2006 roku. Mizanin pracował nad wieloma reality show na MTV, aż stał się zawodowym zapaśnikiem.
Informacje o zawodniku:
Nazwa: The Miz
Wysokość i waga: 1,85m ,105 kg
Urodzony: 08 października 1980 (30 lat) ,Parma, Ohio ,a mieszka w Los Angeles, California
Strona WWW: Mike "The Miz". Com
Debiut w WWE: 2006
Osiągnięcia:
• Deep South Wrestling
o Deep South Heavyweight Championship (1 raz)
• Ohio Valley Wrestling
o OVW Southern Tag Team Championship (1 raz) – z Chrisem Cagem
• Pro Wrestling Illustrated
o PWI uznało go za 12 z 500 najlepszych wrestlerów w 2010 roku.
• World Wrestling Entertainment
o World Tag Team Championship (2 razy) – z Johnem Morrisonem (1) i Big Showem (1)
o WWE Championship (1 raz)
o WWE Tag Team Championship (3 razy) – z Johnem Morrisonem (1), Big Showem (1) i Johnem Ceną (1)
o WWE United States Championship (2 razy)
o Mr. Money in the Bank (Raw) (Lipiec 2010)
o Slammy Award dla najlepszego programu WWE.com Exclusive (2008) – z Johnem Morrisonem
o Slammy Award dla Tag Teamu roku (2008) – z Johnem Morrisonem
Tough Enough i szkolenia (2004-2006)
Ohio Valley Wrestling (2006)
SmackDown! (2006-2007)
ECW i współpraca z John’em Morrison’em (2007-2009)
W wyniku draftu 17 czerwca 2007 roku Mike Mizanin został przeniesiony do ECW. Podczas pierwszych tygodni był nie obecny. Zadebiutował dopiero 10 lipca ,gdzie dostał walkę z Nunzio którą wygrał. Na Cyber Sunday zmierzył się z Cm Punkiem o pas ECW Champiosnhip ,lecz tą walkę przegrał. 16 listopada na Smackdown został mistrzem Tag Team wraz z John’em Morrison’em po tym jak pokonali MVP i Matt’a Hardego.Na początku 2008 roku wraz z Morrisonem założyli WWE show – Dirt sweet w którym wyśmiewali innych zapaśników. Tag Team długo trzymał pasy ( 8 mieś) ,ale na WrestlerMani XXV stracili pasy na rzecz Primo & Carlito. 13 kwietnia Miz zakończył swoje partnerstwo z Morrisonem. Miz później przegrał walkę z Ceną (Kto wygra ten zostaje w WWE) i opuścił Federację. W następnym tygodniu wrócił w walcę o kontrakt i wygrał ją.
U.S Championship i Tag Team Championship z Big Show (2009-2010)
NXT i dalsza kariera ( 2010)
Wyniki Smackdown z 26 Sierpnia (Nagranie 23 Sierpnia
1.Walka
Christian pokonał Daniela Bryana
2.Walka
Randy Orton pokonał Teda Di Biase
3.Walka
Kelly Kelly pokonała Tamine
4.Walka
Ezekiel Jackson pokonał The Great Khali
5.Walka
Sin Cara pokonał Heatha Slatera
6.Walka
Sheamus Pokonał Marka Henrego
Christian pokonał Daniela Bryana
2.Walka
Randy Orton pokonał Teda Di Biase
3.Walka
Kelly Kelly pokonała Tamine
4.Walka
Ezekiel Jackson pokonał The Great Khali
5.Walka
Sin Cara pokonał Heatha Slatera
6.Walka
Sheamus Pokonał Marka Henrego
wtorek, 23 sierpnia 2011
Raport Z Monday Night Raw z 22 Sierpnia
Monday Night RAW tym razem zawitało do Kanady, a dokładniej do Edmonton, Alberta.
Galę rozpoczął mistrz WWE, Alberto del Rio. W miedzyczasie Michael cole poinformował, że z powodu Cross Armbeaker od Albercika, Rey Mysterio jest wyłączony z akcji i przez jakiś czas go nie zobaczymy.
Del Rio nawet nie zdążył się przedstawić, gdy na ring przybył John Cena , tłumacząc że wszyscy znają jego nazwisko, chociażby z raportu KL'a. John sam mu się przedstawił, określając siebie jako człowieka, który odbierze mu pas, zadając mu przy tym spory ból. Cena wątpił też, aby Del Rio był właścicielem samochodu, którym przyjechał, którego pewnie nie zna nawet nazwy. Tylko CM Punk może się z nim mierzyć, ale jako że Alberto nie wygląda na CM Punka, czeka go niezłe lanie.
Tymczasem w drodze na ring CM Punk , wyczuwający jakieś déjà vu - Cena znowu chce title match, choć przegrał z Punkiem dwa razy. W sprawie wykorzystania walizki przez Del Rio nie ma żadnych pretensji, ale to on powinien otrzymać title match. Alberto zbulwersował się, ponieważ to powinna być jego chwila. W końcu to on jest mistrzem. Punk pouczył Meksykanina, aby nigdy więcej mu nie przerywał. W wykorzystaniu tej walizki nie podoba mu się to, że to część planu Del Rio, HHH'a, Nasha i kto wie, może Jacka Tunney'a, aby go wyrolować. Punk ma problem z HHH'em, tak jak Cena miał z nim kiedyś problem. Obraził żonę Huntera prosto w twarz na Summerslam, wówczas "nagle" Kevin Nash dostaje wiadomość, by się nim zająć. Gdyby wtedy wygrał Cena, na niego byłby atak Nasha. komuś bardzo zależało, aby Albercik został mistrzem. alberto tłumaczył, że to kwestia przeznaczenia, lecz według CM Punka przeznaczeniem jest jego wykorzystanie walki rewanżowej. Cena również zadeklarował, iż zamierza wykorzystać swój rewanż i to jeszcze dziś. Punk odpowiedział, iż rewanż Ceny jest tak samo prawdziwy, jak istnienie świętego mikołaja :D Alberto z kolei rzekł, iż obu ma ich gdzieś. Obronił pas w zeszłym tygodniu, więc teraz pora na celebrację.
Na ring przyszedł pan kierownik, Triple H . Od razu poinformował Del Rio, aby nigdzie się nie wybierał, bo za chwilę czeka go walka. Co do Punka i Ceny - walka rewanżowa to nie to samo co walizka MITB. Nie inkasuje się tego, kiedy się chce. O tym, kto pierwszy dostanie swój rewanż, panowie sami zdecydują. Na Night of Champions Alberto Del Rio będzie bronił pasa przeciwko zwycięzcy dzisiejszego main eventu - Cena vs Punk. A to ci zaskoczenie ^^
Walka nr 1: Alberto Del Rio vs John Morrison
Alberto nie potrzebował wiele czasu, aby zdominować rywala. Przez kilka minut Morrison nie miał nic do powiedzenia. Wydawąło się, że punktem zwrotnym będzie Asai Moonsault poza ringiem, ale jednak Morrison chybił i mimo że stanął na nogi, został pchnięty w barierkę dla widzów.
Po przerwie reklamowej sytuacja Morrisona nie wyglądała lepiej. Del Rio popisał się m.in. tilt-a-whirl backbreakerem oraz standing Powerslamem. Morrison zdołał wyrzucić rywala z ringu i zebrać siły na tyle, by potem przystąpić do kontrataku. Leg Lariat i Side Russian LegSweep dało mu 2 count. Odpowiedzią Alberta był German suplex. Morrison wymierzył jeszcze DDT, ale mistrz WWE zablokował mu Shining wizard. Pomimo tego John świetnie skontrował Powerbomb na Hurricanranę, ale tylko 2 count. Del Rio padł po Flying Chuck, ale uniknął Starship Pain. Morrison został pchnięty w stalowy narożnik i z powodu Cross Armbreaker musiał się poddać.
Zwycięzca: Alberto Del Rio
Del Rio zaatakował jeszcze Morrisona po walce i już na podłodze założył ponownie Armbreaker.
Walka nr 2: Eve Torres (w/ Kelly Kelly) vs Nikki Bella (w/ Brie Bella)
Jaki skład walki, taka i sama walka - czyli kiepska. Eve wygrała dzięki Swinging Neckbreaker.
Zwyciężczyni: Eve Torres
Na rampie zjawiły się Natalya i Beth Phoenix, bijąc przez moment brawa.
Walka nr 3: Jack Swagger (w/ Vickie Guerrero) vs Alex Riley
Jack jest nowym potencjalnym pracownikiem Vickie. Sam pojedynek bardzo krótki, w którym zresztą chodziło jedynie o angle. Dolph Ziggler pojawił się przy ringu, argumentując z Vickie, iż Swagger jest jej niepotrzebny. Ziggler przypadkowo trącił Vickie na podłogę, co zwróciło uwagę Swaggera. Gdy wrócił na ring, Riley poprzez roll up odliczył go do trzech.
Zwycięzca: Alex Riley
Czyżby Swagger i Ziggler mieli rywalizować o Vickie ? Cóż, panowie są w stanie stworzyć dobrą walkę, jeśli do niej dojdzie.
I ponownie Triple H w drodze na ring, tym razem w sprawie Kevina Nasha.
Kevin Nash został zaproszony do ringu przez HHH'a i został poproszony, aby wyjaśnił iż The Game nie ma nic wspólnego z atakiem na CM Punka. Nash rzekł, że zna HHH'a od 20 lat i wierzy mu, że nie jest on w to zamieszany. Nash myślał, że atakując Punka zrobi HHH'owi przysługę. Chciał przeprosić CM Punka, ale po jego słowach z zeszłego tygodnia, nie pali się zbytnio do tego. HHH przyznał, że Punk trochę przesadził, ale Nash tutaj nie pracuje obecnie, więc nie może sobie nikogo wywoływać do ringu. Jeśli chce zabić Punka, proszę bardzo, ale poza areną. dlatego Hunter musi go prosić o opuszczenie ringu.
Ale zamiast tego zjawił się CM Punk , który wcale nie chce, aby Nash odchodził, tylko chce się dowiedzieć, od kogo była ta wiadomość - najbardziej prawdopodobna wydaje się mu być odpowiedź: Stephanie McMahon. A skoro Nash chciał tydzień temu go przeprosić, to powinien tak zrobić. Zamiast tego Nash mówi teraz, że Punk trochę przesadził. Cóż, od tego on tutaj jest, by przekraczać wszelkie granice.
Punk zamierzał przejść od słów do czynów, ale HHH go powstrzymał. Punk kazał mu trzymać łapy przy sobie i zastanawiał się, czemu HHH się go boi jako WWE Championa - czyżby był zbyt dobrym Championem ? Punk zastanawiał się też, kto tu decyduje o title shotach - HHH, Nash, czy też niedołężna żona HHH'a ? The Game odpowiedział, że nie będzie przechodził do rękoczynów, ale Punk na zbyt wiele sobie pozwolił z nim i zostanie pogrążony. Dalej uśmiechnięty CM Punk odpowiedział, że nie chciałby, aby HHH zdejmował garnitur, składał go i umieszczał w torebce żony, gdzie trzyma już swój telefon i dżondra ^^
Nash zaatakował Punka, ale HHH nie był zadowolony i razem z Kevinem opuścili ring.
Za kulisami HHH tłumaczył Nashowi, że nie może on atakować zawodników i poprosił go o wyjściu. Kevin z kolei był zdumiony, jak bardzo The Game się zmienił, odkąd włożył garnitur.
Walka nr 4: David Otunga i Michael McGillicutty © vs Kofi Kingston i Evan Bourne - WWE Tag Team Championship Match
Obrońcy tytułu dominowali nad Kofim, lecz Michael nieoczekiwanie otrzymał Headscissors i dosżło do zmiany. Bourne ruszył na Otungę z headscissors, leaping knee i serią kopniaków. McGillicutty wylądował na podłodze, a Otunga, który próbował strącić Kofiego z krawędzi ringu, otrzymał Trouble In Paradise. Evan dorzucił Air Bourne i mamy nowych mistrzów !
Zwycięzcy: Kofi Kingston i Evan Bourne - nowi WWE Tag Team Championi !
Wreszcie coś dobrego dla dywizji tag teamowej :]
Po ponad 3 latach kariery w WWE, Evan zdobywa swój pierwszy tytuł mistrzowski.
John Laurinaitis poinformował HHH'a, iż miał telefon z miejscowego szpitala, że Kevin Nash miał wypadek samochodowy. Hunter udał się sprawdzić stan zdrowia Nasha, przekazując kierownictwo Johnowi.
Więcej ludzi śledzi na Twitterze The Rocka, niż Johna Cenę, ale za to na Facebooku Cena wręcz miażdży Rocka.
Nim Santino wyszedł na ring, zaatakowali go R-Truth i The Miz . Panowie wymierzyli mu swoje finiszery, po czym Truth kazał się zamknąć buczącej publiczności. Taki jest właśnie los małego Jimmy'ego. Od dawna wyczuwał, że konspiracja jest obecna w WWE i teraz widać, że są w nią zamieszani Triple H, Kevin Nash, Stephanie McMahon, John Cena i CM Punk. Siedzą wokół konspiracyjnego stołu i spiskują. Za rządów HHH'a on i Miz schodzą na dalszy plan.
The Miz niechętnie, ale przyznaje R-Truthowi rację. Konspiracja w WWE istnieje. Nie tak dawno był w main evencie WM'ki, gdzie pokonał Johna Cenę, a teraz gdy władzę sprawuje HHH, musi on użerać się z Jaredem z Subway'a, aby mieć cokolwiek do roboty. Miz był oburzony traceniem czasu antenowego na takich, jak Santino Marella, który od 5 lat nie potrafi wygrać na RAW, podczas gdy on jest "the Most Must See Champion in WWE". Nie będą czekać bezczynnie na swoją szansę - sami ją sobie wezmą. R-Truth dodał, że będą też odpowiadać na wszelki rodzaj konspiracji.
That is the truth, the whole truth and nothing but the truth.... a także AWESOME !
Miz i R-Truth w rytm muzyki tego drugiego wskazywali na paru fanów, mówiąc do nich "you suck".
Walka nr 5: CM Punk vs John Cena - WWE Championship #1 Contender's Match
Obok stolika komentatorskiego Alberto Del Rio, a po przeciwnej stronie John Laurinaitis. Tuż przed walką publiczność miała radochę, gdyż koszulka Ceny była odrzucana z powrotem na ring. Ale znalazł się jednak ktoś, kto zechciał ją przyjąć.
Pojedynek słabszy od starć na PPV, ale też na przyzwoitym poziomie, a przy tym bardzo wyrównane. Cm Punkowi udało się wykonać GTS, ale uzyskał tylko 2 count. Następnie, podobnie jak na Summerslam, chciał wykonać elbow drop w stylu Macho Mana, ale tym razem chybił. Cena za to nie chybił przy Rocker Dropper, ale starczyło to na 2 count. Punk okładał rywala całą serią ataków z łokcia i po dewastującym high knee uzyskał 2 count. Cena znienacka wymierzył Attitude Adjustment, ale i tym razem tylko 2 count ! CM Punk Headbuttem powstrzymał Cenę przed Superplexem i dorzucił Crossbody, ale panowie się przeturlali i Cena próbował złapać przeciwnika na barki, jednak o mało nie dał się odliczyć przez Sunset Flip. Cena padł po mocnym kopniaku i Punk już podnosił go w celu wykonania finiszera, jednak w tym momencie na rampie zjawił się Kevin Nash (wygląda na to, że cały i zdrowy), informując Punka, że to jeszcze nie koniec. Odwróciło to uwagę Punka na tyle, że ponownie otrzymał AA i został odliczony do trzech.
Zwycięzca: John Cena
Alberto Del Rio natychmiast po walce zaatakował Cenę i powalił go Enzuigiri. Arbiter i Laurinaitis próbowali zatrzymać Meksykanina, lecz udało mu się ponowić atak i uderzył Johna pasem. Na koniec Cena trafił w barierkę dla widzów
Galę rozpoczął mistrz WWE, Alberto del Rio. W miedzyczasie Michael cole poinformował, że z powodu Cross Armbeaker od Albercika, Rey Mysterio jest wyłączony z akcji i przez jakiś czas go nie zobaczymy.
Del Rio nawet nie zdążył się przedstawić, gdy na ring przybył John Cena , tłumacząc że wszyscy znają jego nazwisko, chociażby z raportu KL'a. John sam mu się przedstawił, określając siebie jako człowieka, który odbierze mu pas, zadając mu przy tym spory ból. Cena wątpił też, aby Del Rio był właścicielem samochodu, którym przyjechał, którego pewnie nie zna nawet nazwy. Tylko CM Punk może się z nim mierzyć, ale jako że Alberto nie wygląda na CM Punka, czeka go niezłe lanie.
Tymczasem w drodze na ring CM Punk , wyczuwający jakieś déjà vu - Cena znowu chce title match, choć przegrał z Punkiem dwa razy. W sprawie wykorzystania walizki przez Del Rio nie ma żadnych pretensji, ale to on powinien otrzymać title match. Alberto zbulwersował się, ponieważ to powinna być jego chwila. W końcu to on jest mistrzem. Punk pouczył Meksykanina, aby nigdy więcej mu nie przerywał. W wykorzystaniu tej walizki nie podoba mu się to, że to część planu Del Rio, HHH'a, Nasha i kto wie, może Jacka Tunney'a, aby go wyrolować. Punk ma problem z HHH'em, tak jak Cena miał z nim kiedyś problem. Obraził żonę Huntera prosto w twarz na Summerslam, wówczas "nagle" Kevin Nash dostaje wiadomość, by się nim zająć. Gdyby wtedy wygrał Cena, na niego byłby atak Nasha. komuś bardzo zależało, aby Albercik został mistrzem. alberto tłumaczył, że to kwestia przeznaczenia, lecz według CM Punka przeznaczeniem jest jego wykorzystanie walki rewanżowej. Cena również zadeklarował, iż zamierza wykorzystać swój rewanż i to jeszcze dziś. Punk odpowiedział, iż rewanż Ceny jest tak samo prawdziwy, jak istnienie świętego mikołaja :D Alberto z kolei rzekł, iż obu ma ich gdzieś. Obronił pas w zeszłym tygodniu, więc teraz pora na celebrację.
Na ring przyszedł pan kierownik, Triple H . Od razu poinformował Del Rio, aby nigdzie się nie wybierał, bo za chwilę czeka go walka. Co do Punka i Ceny - walka rewanżowa to nie to samo co walizka MITB. Nie inkasuje się tego, kiedy się chce. O tym, kto pierwszy dostanie swój rewanż, panowie sami zdecydują. Na Night of Champions Alberto Del Rio będzie bronił pasa przeciwko zwycięzcy dzisiejszego main eventu - Cena vs Punk. A to ci zaskoczenie ^^
Walka nr 1: Alberto Del Rio vs John Morrison
Alberto nie potrzebował wiele czasu, aby zdominować rywala. Przez kilka minut Morrison nie miał nic do powiedzenia. Wydawąło się, że punktem zwrotnym będzie Asai Moonsault poza ringiem, ale jednak Morrison chybił i mimo że stanął na nogi, został pchnięty w barierkę dla widzów.
Po przerwie reklamowej sytuacja Morrisona nie wyglądała lepiej. Del Rio popisał się m.in. tilt-a-whirl backbreakerem oraz standing Powerslamem. Morrison zdołał wyrzucić rywala z ringu i zebrać siły na tyle, by potem przystąpić do kontrataku. Leg Lariat i Side Russian LegSweep dało mu 2 count. Odpowiedzią Alberta był German suplex. Morrison wymierzył jeszcze DDT, ale mistrz WWE zablokował mu Shining wizard. Pomimo tego John świetnie skontrował Powerbomb na Hurricanranę, ale tylko 2 count. Del Rio padł po Flying Chuck, ale uniknął Starship Pain. Morrison został pchnięty w stalowy narożnik i z powodu Cross Armbreaker musiał się poddać.
Zwycięzca: Alberto Del Rio
Del Rio zaatakował jeszcze Morrisona po walce i już na podłodze założył ponownie Armbreaker.
Walka nr 2: Eve Torres (w/ Kelly Kelly) vs Nikki Bella (w/ Brie Bella)
Jaki skład walki, taka i sama walka - czyli kiepska. Eve wygrała dzięki Swinging Neckbreaker.
Zwyciężczyni: Eve Torres
Na rampie zjawiły się Natalya i Beth Phoenix, bijąc przez moment brawa.
Walka nr 3: Jack Swagger (w/ Vickie Guerrero) vs Alex Riley
Jack jest nowym potencjalnym pracownikiem Vickie. Sam pojedynek bardzo krótki, w którym zresztą chodziło jedynie o angle. Dolph Ziggler pojawił się przy ringu, argumentując z Vickie, iż Swagger jest jej niepotrzebny. Ziggler przypadkowo trącił Vickie na podłogę, co zwróciło uwagę Swaggera. Gdy wrócił na ring, Riley poprzez roll up odliczył go do trzech.
Zwycięzca: Alex Riley
Czyżby Swagger i Ziggler mieli rywalizować o Vickie ? Cóż, panowie są w stanie stworzyć dobrą walkę, jeśli do niej dojdzie.
I ponownie Triple H w drodze na ring, tym razem w sprawie Kevina Nasha.
Kevin Nash został zaproszony do ringu przez HHH'a i został poproszony, aby wyjaśnił iż The Game nie ma nic wspólnego z atakiem na CM Punka. Nash rzekł, że zna HHH'a od 20 lat i wierzy mu, że nie jest on w to zamieszany. Nash myślał, że atakując Punka zrobi HHH'owi przysługę. Chciał przeprosić CM Punka, ale po jego słowach z zeszłego tygodnia, nie pali się zbytnio do tego. HHH przyznał, że Punk trochę przesadził, ale Nash tutaj nie pracuje obecnie, więc nie może sobie nikogo wywoływać do ringu. Jeśli chce zabić Punka, proszę bardzo, ale poza areną. dlatego Hunter musi go prosić o opuszczenie ringu.
Ale zamiast tego zjawił się CM Punk , który wcale nie chce, aby Nash odchodził, tylko chce się dowiedzieć, od kogo była ta wiadomość - najbardziej prawdopodobna wydaje się mu być odpowiedź: Stephanie McMahon. A skoro Nash chciał tydzień temu go przeprosić, to powinien tak zrobić. Zamiast tego Nash mówi teraz, że Punk trochę przesadził. Cóż, od tego on tutaj jest, by przekraczać wszelkie granice.
Punk zamierzał przejść od słów do czynów, ale HHH go powstrzymał. Punk kazał mu trzymać łapy przy sobie i zastanawiał się, czemu HHH się go boi jako WWE Championa - czyżby był zbyt dobrym Championem ? Punk zastanawiał się też, kto tu decyduje o title shotach - HHH, Nash, czy też niedołężna żona HHH'a ? The Game odpowiedział, że nie będzie przechodził do rękoczynów, ale Punk na zbyt wiele sobie pozwolił z nim i zostanie pogrążony. Dalej uśmiechnięty CM Punk odpowiedział, że nie chciałby, aby HHH zdejmował garnitur, składał go i umieszczał w torebce żony, gdzie trzyma już swój telefon i dżondra ^^
Nash zaatakował Punka, ale HHH nie był zadowolony i razem z Kevinem opuścili ring.
Za kulisami HHH tłumaczył Nashowi, że nie może on atakować zawodników i poprosił go o wyjściu. Kevin z kolei był zdumiony, jak bardzo The Game się zmienił, odkąd włożył garnitur.
Walka nr 4: David Otunga i Michael McGillicutty © vs Kofi Kingston i Evan Bourne - WWE Tag Team Championship Match
Obrońcy tytułu dominowali nad Kofim, lecz Michael nieoczekiwanie otrzymał Headscissors i dosżło do zmiany. Bourne ruszył na Otungę z headscissors, leaping knee i serią kopniaków. McGillicutty wylądował na podłodze, a Otunga, który próbował strącić Kofiego z krawędzi ringu, otrzymał Trouble In Paradise. Evan dorzucił Air Bourne i mamy nowych mistrzów !
Zwycięzcy: Kofi Kingston i Evan Bourne - nowi WWE Tag Team Championi !
Wreszcie coś dobrego dla dywizji tag teamowej :]
Po ponad 3 latach kariery w WWE, Evan zdobywa swój pierwszy tytuł mistrzowski.
John Laurinaitis poinformował HHH'a, iż miał telefon z miejscowego szpitala, że Kevin Nash miał wypadek samochodowy. Hunter udał się sprawdzić stan zdrowia Nasha, przekazując kierownictwo Johnowi.
Więcej ludzi śledzi na Twitterze The Rocka, niż Johna Cenę, ale za to na Facebooku Cena wręcz miażdży Rocka.
Nim Santino wyszedł na ring, zaatakowali go R-Truth i The Miz . Panowie wymierzyli mu swoje finiszery, po czym Truth kazał się zamknąć buczącej publiczności. Taki jest właśnie los małego Jimmy'ego. Od dawna wyczuwał, że konspiracja jest obecna w WWE i teraz widać, że są w nią zamieszani Triple H, Kevin Nash, Stephanie McMahon, John Cena i CM Punk. Siedzą wokół konspiracyjnego stołu i spiskują. Za rządów HHH'a on i Miz schodzą na dalszy plan.
The Miz niechętnie, ale przyznaje R-Truthowi rację. Konspiracja w WWE istnieje. Nie tak dawno był w main evencie WM'ki, gdzie pokonał Johna Cenę, a teraz gdy władzę sprawuje HHH, musi on użerać się z Jaredem z Subway'a, aby mieć cokolwiek do roboty. Miz był oburzony traceniem czasu antenowego na takich, jak Santino Marella, który od 5 lat nie potrafi wygrać na RAW, podczas gdy on jest "the Most Must See Champion in WWE". Nie będą czekać bezczynnie na swoją szansę - sami ją sobie wezmą. R-Truth dodał, że będą też odpowiadać na wszelki rodzaj konspiracji.
That is the truth, the whole truth and nothing but the truth.... a także AWESOME !
Miz i R-Truth w rytm muzyki tego drugiego wskazywali na paru fanów, mówiąc do nich "you suck".
Walka nr 5: CM Punk vs John Cena - WWE Championship #1 Contender's Match
Obok stolika komentatorskiego Alberto Del Rio, a po przeciwnej stronie John Laurinaitis. Tuż przed walką publiczność miała radochę, gdyż koszulka Ceny była odrzucana z powrotem na ring. Ale znalazł się jednak ktoś, kto zechciał ją przyjąć.
Pojedynek słabszy od starć na PPV, ale też na przyzwoitym poziomie, a przy tym bardzo wyrównane. Cm Punkowi udało się wykonać GTS, ale uzyskał tylko 2 count. Następnie, podobnie jak na Summerslam, chciał wykonać elbow drop w stylu Macho Mana, ale tym razem chybił. Cena za to nie chybił przy Rocker Dropper, ale starczyło to na 2 count. Punk okładał rywala całą serią ataków z łokcia i po dewastującym high knee uzyskał 2 count. Cena znienacka wymierzył Attitude Adjustment, ale i tym razem tylko 2 count ! CM Punk Headbuttem powstrzymał Cenę przed Superplexem i dorzucił Crossbody, ale panowie się przeturlali i Cena próbował złapać przeciwnika na barki, jednak o mało nie dał się odliczyć przez Sunset Flip. Cena padł po mocnym kopniaku i Punk już podnosił go w celu wykonania finiszera, jednak w tym momencie na rampie zjawił się Kevin Nash (wygląda na to, że cały i zdrowy), informując Punka, że to jeszcze nie koniec. Odwróciło to uwagę Punka na tyle, że ponownie otrzymał AA i został odliczony do trzech.
Zwycięzca: John Cena
Alberto Del Rio natychmiast po walce zaatakował Cenę i powalił go Enzuigiri. Arbiter i Laurinaitis próbowali zatrzymać Meksykanina, lecz udało mu się ponowić atak i uderzył Johna pasem. Na koniec Cena trafił w barierkę dla widzów
WWE TLC 2010
1. Divas Tag Team Tables match:
Divas Champion Natalya & Beth Phoenix vs Michelle McCool & Layla
zwyciężczynie: Natalya & Beth Phoenix
2. Chairs match:
John Cena vs Wade Barrett
zwycięzca: John Cena
3. No. 1 Contender's Ladders match:
Sheamus vs John Morrison
zwycięzca: John Morrison
4. Intercontinental Championship Triple Threat Ladders match:
Dolph Ziggler(c) vs Kofi Kingston vs Jack Swagger
zwycięzca: Dolph Ziggler
5. World Heavyweight Championship Fatal 4 Way TLC match:
Kane(c) vs Edge vs Rey Mysterio vs Alberto Del Rio
zwycięzca: Edge
6. WWE Championship Tables match:
The Miz(c) vs Randy Orton
zwycięzca: The Miz
*7. Tag Team Championship match:
Santino Marella & Vladimir Kozlov(c) vs Heath Slater & Justin Gabriel
zwycięzcy: Santino Marella & Vladimir Kozlov
Bragging Rights 2010
14-man Tag Team Elimination match:
Team RAW vs Team SmackDown
zwycięzcy: Team SmackDown
WWE Championship match:
Randy Orton(c) vs Wade Barrett(with John Cena)
zwycięzca: Wade Barrett(lecz został zdyskwalifikowany)
World Heavyweight Championship Buried Alive match:
Kane(c) vs The Undertaker
zwycięzca: Kane
Non-Title match:
US Champion Daniel Bryan vs IC Champion Dolph Ziggler
zwycięzca: US Champion Daniel Bryan
WWE Tag Team Championship match:
Drew McIntyre & Cody Rhodes(c) vs David Otunga & John Cena
zwycięzcy: David Otunga & John Cena
Single match:
Ted DiBiase(with Maryse) vs Goldust(with Aksana)
zwycięzca: Ted DiBiase
Divas Championship "Self professed" match:
Layla(c) vs Natalya
zwyciężczyni: Layla
poniedziałek, 22 sierpnia 2011
Hell In A Cell 2010
Hell in a Cell match o WWE Championship:
Randy Orton(c) vs Sheamus
zwycięzca:Randy Orton
Hell in a Cell match o WHW Championship:
Kane(c) vs The Undertaker
zwycięzca:Kane
Triple Threat Submissons Anywhere Count match o US Championship:
Daniel Bryan(c) vs The Miz vs John Morrison
zwycięzca:Daniel Bryan
Singles match:
John Cena vs Wade Barrett
zwycięzca:Wade Barrett
Singles match:
Edge vs Jack Swagger
Singles match o Unified Divas Championship:
Michelle McCool vs Natalya
zwycięzczyni:Natalya(zdyskfalifikowana)
Night Of Champions 2010
Six Pack Challenge match o WWE Championship:
Sheamus(c) vs John Cena vs Edge vs Wade Barrett vs Randy Orton vs Chris Jericho
zwycięzca:Randy Orton
No Holds Barred match o WHW Championship:
Kane(c) vs the Undertaker
zwycięzca:Kane
Singles match o US Championship:
The Miz(c) vs Daniel Bryan
zwycięzca:Daniel Bryan
Singles match o IC Championship:
Dolph Ziggler(c) vs Kofi Kingston
zwycięzca:Dolph Ziggler
Tag Team Turmoil o UTT Championship:
zwycięzcy:Drew McIntyre & Cody Rhodes
Singles match:
Big Show vs CM Punk
zwycięzca:Big Show
Unification Lumberjill match:
Melina(Divas Champion) vs Michelle McCool(Women's Champion)
zwyciężczyni:Michelle McCool
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)